ΛΥΤΡΩΜΟΣ

Σε ποιάς Σελήνης γέρνεις την κλίνη

κι εμένα στην ερημιά μόνη αφήνεις;

Σε ποιά γη ταξιδευτής περιπλανάσαι

και της καρδιάς τον χτύπο δεν αφουγκράσαι;

Και ταξιδεύεις... και ταξιδεύεις

μέσα στον νου, μέσα στην σκέψη,

τις στιγμές μου όλες τις κλέβεις

και την ψυχή μου όλο πλανεύεις...

Έρχεσαι κλέφτης, στα όνειρά μου,

τρυγάς το μύρο απ'την καρδιά μου...

Κι όλο έρχεσαι κάποιον Απρίλη,

μαζί να βάψουμε μίαν αυγή μα κι ένα δείλι...

Και τ' αναβάλλεις για καλοκαίρι,

για μια πανσέληνο εγώ κι εσύ χέρι με χέρι...

Και πάντα χάνεις όλα τα τρένα

και μένω εδώ κι εσύ στα ξένα...

Τώρα που φθινοπώριασε, δεν με θυμάσαι...

Στην αγκαλιά της λησμονιάς θαρρώ κοιμάσαι.

Κι εγώ την λήθη βάνω για προσκεφάλι

και την χαρά θα πιω ένα μπουκάλι!

Θα κόψω του φθινοπώρου κίτρινο φύλλο

κι ένα μου μήνυμα, πικρό θα στείλω...

Μετά θα ζέψω το ξιπασμένο αγέρι,

της προσμονής τον λυτρωμό να φέρει...

Λιλή Βασιλάκη