Λούλα, όνομα βγαλμένο από λουλούδι,
Άνθος του αγρού ακαλλιέργητο, μα
θαυμαστό!!
Ζωή κάτω απ’ του ήλιου απέραντου τον
ουρανό
Με τους ελεύθερους αγέρηδες, που αντίκρυ
Σε γκρεμούς βραχώδεις και λαγκάδια
Αντιλαλούν το όνομά σου, Λούλα,
ερωτευμένοι.
Σαν την Αυγή με τις δροσοσταλίδες χύνεις
δάκρυ,
Κλαίει κι η ροδοκίτρινη η Έαρ όλη τη
μοναξιά σου
Που τα ουράνια δε χωρούν…
Ο παγερός
αγέρας
Θα μαδήσει αύριο τα όμορφα ανθοπέταλά σου
Με καρδιά γυμνή, ολόιδιος ο ήλιος, θα υποδεχτείς
τη μέρα του χειμώνα ταπεινά…
Ελένη Κωστέα
Comments