Κύκλος ζωής

Σ' αυτό τον κύκλο που λέγεται ζωή δεν ήθελα ποτέ μου δεκανίκια...

Απεχθανόμουν τους Πάτρωνες και τους Προστάτες....

Δεν ήθελα την παταγώδη προβολή και την κάτω από το τραπέζι συναλλαγή...

Ήθελα κατά τον Δροσίνη: Να είμαι ένα καλάμι, ένα χαμόδεντρο μα όσο ανεβαίνω...

Μόνος ν' ανεβαίνω...

Μπροστά στην Ποίηση σαν Ιδέα και την Συγγραφή σαν Αλήθεια ... είμαι ένας ερασιτέχνης Στιχοπλόκος....

Αλλά δυστυχώς στην Ελλάδα θα το αναφέρω

Για πολλοστή φορά "ο,τι δηλώσεις είσαι"...

Και τώρα τελευταία παρατηρώ σιωπηλά ότι φυτρώνουν πολλοί " μοντέρνοι ποιητές" λόγου χάρη του κύματος " Αφηρημένη τέχνη" μόνο που η τέχνη ποτέ δεν ήταν αφηρημένη...την βάφτισαν έτσι... γιατί η τέχνη είναι πράξη και η πράξη είναι υπαρκτή, τόσο υπαρκτή που έχει χρώμα, έχει ύφος, έχει χαρακτήρα, έχει αίτιο και αιτιατό ( το αιτιατό είναι αποτέλεσμα πράξης που εσύ έπραξες και ο κόσμος δέχτηκε ως ευεργέτημα ή δυστύχημα της ανθρωπότητας).

Τα αναφέρω αυτά, γιατί τώρα τελευταία έχει παραγινει το όλο θέμα... Πολλοί " Ποιητές" πήραν ένα σακούλι και κάνουν τους γυρολόγους...Και τσιμπούν απ' εδώ κι από κει

Παρατρεχαμενους μισθοφόρους εθελοντές που φουσκώνουν ως Ινδιάνοι, ότι τάχα είναι Ποιητές......

Σμαραγδή Κουτσοπέτρου 🌹