Κόκκινο τριαντάφυλλο 🌹

Κόκκινο τριαντάφυλλο

Σ’ ένα παλιό, αρχοντικό χαμόσπιτο, στην άκρη της πόλης η κυρά Λένα καθόταν στο γνώριμο πολυθρονάκι της. Στο πλευρό της, το άλλο κάθισμα αδειανό- μήνες τώρα.

Τα μάτια της ξεσκόνιζαν τους τοίχους, τα έπιπλα, το πάτωμα, τη φωτογραφία του άντρα της πάνω στην τραπεζαρία.

Εκείνος την κοιτούσε κατάματα πίσω απ’ τη γυάλινη βιτρίνα του, σοβαρός, ευθυτενής και μισοχαμογελαστός- πόζαρε δίχως να γνωρίζει πως εκείνη ήταν η τελευταία του φωτογραφία.

Ή μήπως το ‘ξερε; αναρωτήθηκε η κυρά Λένα, τετραπέρατος ήταν. Δίπλα στην εικόνα του· το κρυστάλλινο βάζο έπνιγε στο βουρκωμένο του νερό μερικά ξεραμένα ροδόφυλλα.

Η κυρά Λένα ταξίδεψε στο περασμένο ηλιόλουστο καλοκαίρι. Στην επέτειο του γάμου τους.

Την ίδια μέρα που πενήντα χρόνια πριν την είχε συνοδεύσει στην εκκλησιά- όχι απο συνοικέσιο.

Οι δυο τους αγαπήθηκαν με την πρώτη μάτια κι όλη η πόλη αξιοζήλεψε την ένωσή τους.

Από τότε, κάθε χρόνο της χάριζε ένα κατακόκκινο τριαντάφυλλο, ίδιο σαν αυτό που της πρόσφερε όταν τη ζήτησε σε γάμο. Κάθε φορά- πρώτη φορά.

Εκείνη το έβαζε στην καλύτερη θέση. Την πιο περίοπτη της ταπεινής τους φωλιάς.

Στην τραπεζαρία τους υπήρχε αυτό και τα στέφανά τους, τίποτα άλλο. Το φρόντιζε, το τιμούσε, το αγαπούσε όσο εκείνον.

Του άλλαζε με περισσή φροντίδα το νερό.

Το ‘θελε αστραφτερό και διαμαντένιο στο φως του πρωινού· και το λουλούδι της κορδωνόταν περήφανο και σταθερό όπως στεκόταν κι εκείνος στο πλευρό της.

Όμως τώρα… είχε απότομα συννεφιάσει κι ο ήλιος δεν έφτανε πια στο παραθύρι της.

Τι να φροντίσει; Τι να αγαπήσει;

Για ποιόν να λάμψει; Άλλαζε το νερό, καθάριζε τον πόνο μα πλέον αντίκρυζε μονάχα τη φθορά της ματαιότητας.

Ας ήταν το πείσμα του να τη βλέπει να γελά, δεν είχε δύναμη να του κάνει το χατίρι. Χωρίς ρίζα μαραίνεται ο ανθός.

Η κυρά Λένα προσπάθησε, περίμενε να κλείσει η πληγή της απουσίας, ανώφελο!

Επέλεξε τα όνειρά της- τη θύμησή του και την υπόσχεση πως ανταμώνανε, ξανά συντροφιά- πιασμένοι χέρι χερι- καρτερούσε κόντρα στο χρόνο να της προσφέρει το επόμενό της τριαντάφυλλο.

Τέλος

Ρούλα Συγγούνα