Κυρία Πέρσα.
Ετών εξήντα εξι.
Ετσι λέει τουλάχιστον.
Ποια είμαι εγώ να την αμφισβητήσω;
Ότι πει η κυρία Πέρσα μας.
Βρομοθήλυκο η κόρη του κυρ Σπύρου;
Ελαιογραφία "Το χθές" 60×50
από την εικαστικό Ίνα Μελίδου
&
Ναι σαφώς!
Όλα τα ξέρει η κάμερα
της γειτονιάς...
Βαμμένο μαλλί ξέρετε αυτό το κομοδινί κάτι μεταξύ κομοδίνου μελιτζάνας,και λευκού σαν
χιόνι στις ρίζες.
Και τώρα που είπα ρίζες.
Ρίζες βγάζει ο πισινός της στο φράχτη πάνω στο τσιμεντόλιθο.
Φουστάνι δεν της έχει μείνει όρθιο από το τρίψιμο μέχρι να νυχτώσει.
Ποιος μπαίνει ποιος βγαίνει.
Από όλη τη πολυκατοικία...
Πόσα να προλάβει να δει;
Άμα σου λέει η Πέρσα ότι η παντρεμένη στον τρίτο είναι παστρικιά εσύ πρέπει να συμφωνήσεις.
Για κότα να μην πεις: ναι κυρά Πέρσα.
Θα σου μπάζει ούλους τους διαόλους
που θα της έρθουνε στο κουτσομπολίστικο κεφάλι της.
Άσε δε "χαρά"που κάνει για το γιο της
Κυρά Διαμαντούλας.
Παίδαρος το παλικάρι,εν τω μεταξύ.
Στην πιάτσα ταξί δουλεύει.
Μα δεν τση μιλάει από τότες που της είπε: θα σε φάνε τα φίδια νύχτα μέρα κυρά Πέρσα αυτού απάνου.
Η κυρά Πέρσα δεν του ξανά μίλησε.
Αφού του έριξε χλωρίνη στις παντούφλες του στην αυλή.
Αλλά πήρε την εκδίκηση της.
Σκατόπαιδο τον ανεβάζει αλήτη τον κατεβάζει.
Καλή κουβέντα σε άνθρωπο δεν λέει.
Μην ανοίξει το ρημάδι της.
Χάθηκες!
Μα εγώ την συμπονώ, μαγκούφα έμεινε από όταν πέθανε η μάνα της.
Σάλεψε και παραμιλάει.
"Καλημέρα κυρά Πέρσα υπέροχα τα μαλλιά σας" λέω κάθε μέρα σαν την απανταίνω στο καντούνι.
Μη και γλιτώσω τσι κατάρες.
"Γειά σου κούκλα μου"
μου λέει "να σε χαρώ".
"Γειά σου και σε Κυρά Πέρσα"
λέω με τη ψυχή στο στόμα.
"Δεν πας μέσα μην πουντιάσεις και σε κόψει το κρύο" λέω ευγενικά "και τι θα απο γίνουμε χωρίς τις κατάρες σου"μουρμούρισα .
"Δίκιο έχεις κόρη μου.
Όλοι με βρίζουν.
Εσέ που μου μιλείς σωστά θα σε ακούσω.
Να προσέχεις και εσύ κυρά μου συνεχίζει και έλα να σε φιλέψω..."
Ντράπηκα εγώ να και στα μούτρα μου ρίχνω την μούτζα φάσκελο κεφαλλονίτικο που ήθελα να κάνω την καλή ....και τώρα θα πάω από δηλητηρίαση.
Βαδίζω στο σκαλοπάτι και μπαίνω μέσα.
Η κυρά Πέρσα νοικοκυρά...το σπίτι λάμπει.
Μου κόπηκε η ανάσα,το δικό μου μες τη βρώμα και στη σκόνη.
Κατάλαβε τη σκέψη μου....
"Πότε προκάνω κόρη μου;"
Είπε θλιμμένη.
"Να δες"
Στη σερβάντα της αστραφτερή από καθαριότητα η κυρά Πέρσα είχε κορνίζες...
Ο άντρας μου...τον έχασα στα είκοσι οκτώ...
Μαζί από τα δέκα εφτά...
Και οι δύο μας κόρες με το γιο...μου τσου πήρε όλους ο χάρος πάνε σαράντα δύο χρόνια...
μια βόλτα με τη βάρκα μας μια αντάρα πνίγηκαν όλοι...
Δεν κοιμάμαι κόρη μου τις νύχτες.
Βλέπω τη θάλασσα φουρτούνα να καταπίνει τη ζωή μου.
Κάνω δουλειές.
Τυχερή αν κλείσω τα μάτια τρεις ώρες τη μέρα.
Τα υπόλοιπα τα ξέρεις....
Δάκρυα και λυγμός μαζί.
Όχι της Πέρσας.
Στέρεψαν...δικά μου...
"Φεύγω κυρά Πέρσα θα ξαναέρθω αύριο."
"Την χάσαμε από το φράχτη"
,μουρμούριζαν οι καρακάξες μα σαν με είδαν με το πιάτο να ανοίγω το πορτόνι
κόπηκε η λαλιά τους.
"Ελάτε είπα...να πούμε μια καλησπέρα" κοιτώντας τες με νόημα....
Η κυρά Πέρσα καθισμένη περιποιημένη δίπλα από τις κορνίζες της συντροφιά.
Μπα τι βλέπω ..και ο γιος της κυρά Διαμαντούλας...
Με ένα κουτί λουκούμια κόκκινα με αμύγδαλο.
"Καλώς τον λεβέντη της γειτονιάς."
είπε ψιθυριστά με ντροπή η κυρά Πέρσα μας.
"Καλώς σε βρήκαμε γειτόνισσα!!!"
Η αγκαλιά είναι ζεστή και πάντα περιμένει,ανθρώπους που τη μοίρα τους δεν ξέρεις για να κρένεις.
Comments