ΚΡΥΒΟΜΑΙ

Ψάχνω κρυψώνες να βρω,

Απ’ το χρόνο να σωθώ.

Την ύπαρξη μου να προστατέψω,

Καταφύγιο για μένα να πλέξω.

Μια χαραμάδα άνοιξα κρυφά

Στο χρονοντούλαπο, φως να μπαίνει,

Η ψυχή μου κάθε μέρα ν’ ανασαίνει.

Η κλεψύδρα το χρόνο αχόρταγα μετράει,

Ουλές στο είναι μου τρυπάει

Κι εγώ παλεύω να λυτρωθώ,

Αιχμάλωτη στο χρόνο μην πιαστώ.

Κρύβομαι στου φεγγαριού τη λάμψη,

Καθώς δειλά δειλά εισχωρεί,

Στις άδειες νύχτες μου.

Κρύβομαι στου ήλιου τις αχτίδες,

Τις χρυσές, σαν ανατέλλει λαμπερός.

Ψάχνω μια κρυψώνα να βρω,

Σε δύο παιδικά μάτια, όταν με λαχτάρα με κοιτούν.

Αναζητώ καταφύγιο, στης βροχής τα δάκρυα

Σαν πέφτουν αργά αργά, στο διψασμένο χώμα.

Πίσω απ’ των ονείρων μου τις στάχτες γλιστρώ.

Μην προδοθώ, την αδυναμία μου μην αποκαλύψω

Στο αργοκύλισμα του χρόνου.

Στης μοναξιάς μου το γκρίζο κρύβομαι,

Κάθε φορά που η ύπαρξη μου μόνη μένει.

Κρυψώνες ψάχνω να βρω, να γλιτώσω

Απ’ τη μανία του χρόνου,

Καθώς χορεύει στου κόσμου το στερέωμα…