Κουράστηκα...

Κουράστηκα να προσπαθώ να καταλάβω τους ανθρώπους.

Κουράστηκα...

Ζητάνε αλήθεια ενώ δίνουν ψέμα.

Ζητάνε αγάπη ενώ δίνουν μίσος.

Ζητάνε καλοσύνη ενώ την εχθρεύονται.

Ζητούν εμπιστοσύνη και σε προδίδουν.

Δεν θέλω πια...

Σαν προνύμφη γύρισα και έπλεξα το κουκούλι μου.

Το έφτιαξα πυκνό να μην μπαίνει μέσα ούτε το σκοτάδι ούτε οι σκιές.

Αν δεν τρέχει σαν καθάριο νερό μέσα στην ψυχή σου η ηρεμία, δεν υπάρχει ευτυχία.

Αν κάνει αγώνα δρόμου και πάλης η αμφισβήτηση, δεν βρίσκεις γαλήνη.

Κρατώ τις λέξεις μου για εμένα.

Κρατώ τις συζητήσεις μου για να μιλώ σε εμένα.

Δεν μπορείς να νικήσεις τους δαίμονες αν δεν έχεις αγγέλους στο πλάι σου.

Κρύβεσαι στην ησυχία και κοιτάζεις ψηλά.

Με το βλέμμα σου στον ουρανό, προσκυνάς και προσεύχεσαι.

Εκεί θα βρεις όλες τις απαντήσεις που ψάχνεις και κανείς δεν θα στις δώσει.

Αυτά που έγιναν ανείπωτα στους ανθρώπους ας γίνουν ειπωμένα στον Θεό.

Ζήτα του και θα λάβεις.

Να σου δώσει ότι αξίζει η ψυχή σου.

Καλύτερη ευχή δεν έχω.

Ότι έδωσες να στο δώσει πίσω.

Στην τελική αυτός που είναι μαζί σου συνεχώς, είναι Εκείνος και εσύ.

Να σου γιάνει τις πληγές και να θεραπεύσει τα φτερά σου.

Μην ζητάς την λύτρωση από εσένα ή αυτούς που σε έφτασαν στα δεινά.

Στέλλα Παζάλου 🌹