Κοιτάζω το πέλαγο

Κοιτάζω το πέλαγο.

Την πιο μεγάλη αγκαλιά στη χώρα μου.

Λικνίζεται και ρίγη ηδονής σκορπά η εικόνα του.

Κινείται διαρκώς.

Φιλά τα βότσαλα˙ στεγνά και σκορπισμένα στ’ ακροθαλάσσι.

Μιλά στα βράχια που ραίνουν τα πόδια τους.

Στοιβάζει τα κοχύλια σε μια ζωή γεμάτη ύπαρξη.

Χαϊδεύει τις ράχες των ψαριών και τα φτερά των γλάρων.

Σκεπάζει με αγάπη τα κορμιά που χάθηκαν στο χρόνο.

Υγραίνει τη σκέψη μου˙ κι’ αυτή με κατακλύζει ολάκερο.

Κοιτάζω το πέλαγο.

Ένα τραγούδι ξεπηδά στο χορό του δελφινιού.

Σιγανομουρμουρίζω το σκοπό του.

Παιχνίδι ατέλειωτο˙ ζωής απαύγασμα.

Αχ! Πέλαγο των ονείρων μου.

Πέλαγο αγαπημένο!

Κ.Γ.Κ. ΙΟΥΛΙΟΣ 2024

Φωτό: προσωπικο αρχείο Κ.Γ. Καραμπερόπουλου