Κοιμήθηκα αγκαλιά με το φεγγάρι.
Έριξα άγκυρα μέσα στο σκοτάδι.
Έψαχνα την αναπνοή σου.
Κατέβηκε Άγγελος και μου ψιθύρισε :
-Κοιμήσου!
Τα αστέρια φώναξαν το όνομά σου.
Η σκέψη μου έγινε το πάπλωμα σου.
Δεν ήταν όνειρο, ήταν μαγεία.
Της νύχτας δώρο,
υπόκλιση σε ερωτική ιεροτελεστία!
Τα βλέφαρά ξεψύχισαν
στην ανάσα της ψυχής σου..
Η οσμή του ιδρώτα σου
γυμνό χάδι ψυχής της αόρατης ύπαρξης σου.
Βελούδινο όνειρο,
Ορφέα τής ζωής μου...
Δεν ήταν όνειρο νυκτός.
Κραυγή που βγήκε απ τον βυθό
έκανε Ανάδυση στον έβδομο ουρανό.
Κοιμήθηκα αγκαλιά με το φεγγάρι.
Έριξα άγκυρα μέσα στο σκοτάδι
μήπως φανείς το χάραμα στα γνωστά μας λημέρια.
Δεν φάνηκες με φίλησαν τα αστέρια!
Παπαδόπουλου Φωτεινή
Comments