Κλεψύδρα

Στα μονοπάτια του χρόνου

επιβάτες

νέοι κι ωραίοι κι αγνοί

τότε...

και με φτερά τσακισμένα

στις γερμένες τις πλάτες

τώρα..

και κάθε ώρα,

μετράμε

τα σημάδια του χρόνου

και πάμε..

Χαμένοι στο λαβύρινθο

των καιρών και του πόνου

κρυφού συντρόφου

και μόνου

Θιασώτες μιας ασήμαντης

και θλιβερά αδιάφορης ζωής,

κοινοί,

όπως και όλοι οι άλλοι..

Με όλον τον κόπο και την ζάλη

της επιβίωσης

σαν ασθενείς θανατηφόρας ίωσης,

στην κλεψύδρα μέσα

μετράμε

τον χρόνο, που φεύγει,

τον χρόνο που μένει..

Τι στην ψυχή τελικά απομένει

και πάμε ..

Εκεί, που οριστήκαμε να πάμε

Εκεί απ΄όπου ξεκινήσαμε..

τον κύκλο κλείσαμε

Πάμε...

να συναντήσουμε

ό,τι χάσαμε

και ό,τι αγαπάμε...

Πάμε...