"Κι απόψε"

Κι απόψε άρχισα να σε θυμάμαι.

Από ότι έζησα μαζί σου και έχω πάψει να φοβάμαι.

Ήσουν κάτι που είχα αγαπήσει πολύ.

Μα είχες μόνο τέλος και πότε σου αρχή.

Κι απόψε από το μυαλό μου να σε βγάλω δεν κατάφερα.

Αισθάνθηκα γυαλί που έσπασα και ράγισα.

Αισθάνθηκα παιδί μου λείπεις και μαράθηκα.

Μου έλειψες κι απόψε, τόσο πολύ και τόσο λάθος.

Έψαξα να βρω αιτίες για τον φταίχτη κατά λάθος.

Κι απόψε έμεινα μόνος μου να κλαίω μέσα στην βροχή.

Κι απόψε έμεινα μόνος μου και τίποτα δεν με ευχαριστεί.

Σε αγάπησα όταν νόμιζα πως το ίδιο θα ένιωθες και εσύ.

Δεν υπήρχε τέλος μόνο για μας αρχή.

Έτσι νόμιζα, έτσι πίστευα, ήθελα να ήταν αλήθεια.

Δεν ήταν και λυπήθηκα, έπεσα στις θλίψης τα δίχτυα.

Η ζωή μας κοινή ποτέ δεν ήτανε μα ούτε και θα γίνει.

Τελείωσε το όνειρο

Κι η χαρά δεν αρχίζει.

Ήταν λύπη, ήταν ακραία, ήταν δυστυχία.

Έφυγα για όλα πιά, δεν έχει σημασία.

Η ζωή μου ήσουν εσύ, ότι καλύτερο είχα ζήσει.

Μα δεν σε γνώρισα πριν ή αγάπη μου τολμήσει.

Κάπου εκεί αφού τα πράγματα πήραν μία τέτοια πλοκή, όλα τελείωσαν και τίποτα δεν με ακολουθεί.

Δεν θα ήθελα κάτι από εσένα να θυμάμαι.

Γιατί σε αγάπησα πολύ και για όλα αυτά λυπάμαι.

Η αγάπη δεν ήρθε, δεν μας βρήκε, έφυγε κι αυτή.

Γιατί χωρίς την αγάπη, τίποτα δεν μπορεί να γεννηθεί.

Μάνος Καραβασίλης Θεατρικός συγγραφέας 🌹