
Χρόνια πολλά ετοίμαζαν το διωγμό σας, εκείνοι που ήθελαν να σβήσουν τα ίχνη σας.
Κι όταν πύκνωσαν οι σκέψεις τής προσφυγιάς, σπρωγμένοι από το κακό που παραμόνευε,
δεν είχατε χρόνο παρά μονάχα για τα σύμβολα.
Αυτά σας κράτησαν στη ζωή, αυτά μεταιωρίζονται πάνω από την Ποντία γη, πάνω από σώματα που έμειναν για πάντα πίσω, για να δένουν στο μυαλό των προσφύγων, το παρελθόν με το παρόν, με το μέλλον.
Κι ο μονοκέφαλος αετός, κοιτώντας στο δεξί φτερό, σύμβολο μοναδικό της δύναμης φυλάχτηκε καλά στα χέρια σας, μαζί με τα κειμήλια τα πατρογονικά για να ενισχύουν τη φλόγα της πίστης και της πατρίδας.
Αυτόν πήρατε σαν οδηγό στη νέα σας ζωή, που ήθελε δύναμη πολλή.
Κι αν τα δάκρυα έχασαν την αλμύρα τους και στέρεψαν σε έναν άλλο κόσμο, τα μάτια δεν άφησαν απέξω σκέψεις και αναμνήσεις και συναισθήματα.
Στο πρόσωπό σας, γενναίοι, καθρεφτίζεται η καταγωγή σας, η ζωή, ο χαρακτήρας σας,
ο Πόντος ολάκερος, γιατί δεν αλώθηκε ποτέ η πατρίδα στην ψυχή σας.
Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά
Comentários