
Ήταν η πιο όμορφη Πρωτοχρονιά για όλους. Η Ιωάννα και ο Άρης ζούσαν τις μέρες τους όπως τότε που ήταν έφηβοι. Η Ελένη και η Ισμήνη ήταν τόσο χαρούμενες που επιτέλους έβλεπαν ξανά τα μάτια της Ιωάννας να λάμπουν. Η δοτικότητα της φίλης τους ως ανθρώπου, φαινόταν σε ολόκληρο το πρόσωπό της, φτάνει να ήταν χαρούμενη και ευτυχισμένη, τα μάτια της έλαμπαν σαν μικρά κρυστάλλινα διαμάντια!
3 Ιανουαρίου 2024
Η μέρα της αναχώρησής τους από το Μουράνο είχε φτάσει. Η Ιωάννα δεν ήθελε να αποχωριστεί ακόμα τον Άρη. Μετά από τόσα χρόνια είχε βρει επιτέλους την πραγματική αγάπη, αυτή που πίστευε ότι ζούνε οι άνθρωποι μόνο στις ταινίες και τα παραμύθια.
Ξάπλωνε ακόμη στην αγκαλιά του, όταν ο αναστεναγμός που βγήκε από τα στήθια και των δύο, τους έκαναν να κοιταχτούν έντονα στα μάτια.
- Τι συμβαίνει αγάπη μου; Δεν είπαμε όχι στεναχώριες;
- Ναι, να... είναι που σκέφτομαι ότι δεν θέλω να πάω πίσω στην Αθήνα. Θα μπορούσα να βρω εδώ ένα σπίτι και να ανοίξω ένα γραφείο...
- Νομίζω πως δεν κατάλαβες κάτι προχθές το βράδυ. Μωρό μου, δεν θα σε αφήσω να πας πίσω στην Αθήνα, δεν πρόκειται ποτέ ξανά. Για διακοπές ναι... μαζί.
- Άρη, έχω το γραφείο, είναι ακόμα το διαζύγιο που εκκρεμεί, πρέπει να...
-Πρέπει και θα γίνουν όλα! Με τη σειρά και το καθετί στην ώρα του! Τώρα, μέχρι τις 10 Ιανουαρίου είσαι διακοπές και είσαι μαζί μου, δεν δέχομαι να σκέφτεται το μυαλό σου οτιδήποτε άλλο, εκτός από ωραίες στιγμές, μαζί, οι δυο μας! Και όπως σου είπα, θέλω να σου γνωρίσω κάποια άτομα!
- Κάποια άτομα, δηλαδή;
-Δηλαδή, θα μάθεις σε μερικές μέρες αγάπη μου, ένα-ένα, μην κουράζεις το μυαλό σου!
Την κράτησε ακόμα πιο σφιχτά στην αγκαλιά του και εκείνη νιώθοντας τη σιγουριά στα λόγια και τους τρόπους του, αφέθηκε στην ηρεμία των μπράτσων του, εξάλλου ήταν πάντα ο δικός της σωματοφύλακας!
Η επιστροφή στο Λιμόνε και το σπιτάκι τους, ήταν η πιο όμορφη που θα μπορούσαν να έχουν!
Οι τέσσερις τους πια είχαν δεθεί και η νεαρή Ισμήνη είχε βρει ξανά ένα πρότυπο πατέρα, που αν και δεν αντικαθιστούσε τον δικό της μπαμπά, την έκανε να νιώθει μια περίεργη ασφάλεια.
Η Ελένη ήταν επίσης χαρούμενη, που το σχέδιο της πήγε όπως ήθελε και είδε επιτέλους ξανά τα μάτια της αδελφικής της φίλης να λάμπουν.
Στην επιστροφή, ο Άρης τις πληροφόρησε ότι θα πήγαινε για μια, δυο μέρες στο Μιλάνο και μετά θα ερχόταν πίσω για να περάσουν όλοι το Σαββατοκύριακο σε ένα όμορφο γραφικό χωριό, όπου τους είχε μία έκπληξη.
Η Ιταλία μάγεψε και τις τρεις γυναίκες. Η Ελένη και η Ισμήνη που ήταν η πρώτη τους φορά, είπαν ότι εύκολα θα ξανάρχονταν, αλλά ακόμα και η Ιωάννα που είχε έρθει πολλές φορές, κάθε φορά ανακάλυπτε ένα νέο μέρος και έλεγε πως αυτό ήταν το ομορφότερο!
Η Νόννα, η καλή κυριούλα που τους νοίκιαζε το σπίτι, τους υποδέχτηκε με ένα μεγάλο μπουκάλι σπιτικό λιμοντσέλο και ένα γεμάτο πιάτο με αυθεντικά και υπέροχα αντιπάστι, για καλό της νέας χρονιάς! Το βλέμμα της πήγε απευθείας στον Άρη, αφού όταν κατέβασε τις βαλίτσες δεν έφυγε, αλλά ήρθε στο σπίτι με τις γυναίκες ενοίκους!
Η Ιωάννα βλέποντας το ερωτηματικό στο βλέμμα της Νόννα Πατρίτσια, με τα λίγα ιταλικά της πήγε να εξηγήσει ότι θα έμενε και ο Άρης για τις υπόλοιπες μέρες μαζί τους.
Ο Άρης όμως, ήταν πιο γρήγορος και με άπταιστα πλέον ιταλικά!
- Νόννα Πατρίτσια, αυτή είναι η γυναίκα της ζωής μου! Καμία άλλη, δεν υπήρξε πριν από αυτήν ή θα υπάρξει μετά από αυτήν! Και το 2024 εγώ και η Ιωάννα θα παντρευτούμε και θα σε φέρω στο γάμο μας να κάνεις όλα τα αντιπάστι με τη Νόννα Μαρία!!!
Τα γέλια όλων τους γέμισαν το μικρό σπιτάκι και η Νόννα Πατρίτσια, έφυγε κουνώντας το δάχτυλο στον Άρη, λέγοντας του ότι θα περιμένει την πρόσκληση για το γάμο αλλά και όλα τα υλικά για τα αντιπάστι!

- Ας μην προτρέχουμε, μεγάλοι άνθρωποι, πενήντα, σχεδόν, χρονών να σκεφτόμαστε γάμους. Ας περνάμε καλά και δεν θέλουμε γάμους.
Η Ιωάννα είχε αρχίσει το παραμιλητό όταν ο Άρης τής έκλεισε το στόμα με ένα ξαφνικό φιλί.
- Εγώ, μικρή νεράιδα, δεν παντρεύτηκα ποτέ. Ήξερα μόνο πότε θέλω να βάλω την «κουλούρα» γύρω από το κεφάλι μου. Δεν θα μου το χαλάσεις τώρα εσύ!!
-Ποιος μπορεί να αντισταθεί στη γοητεία σου, κύριε Άρη; Άσε την νονά μου τι λέει !!! Εγώ θα σας παντρέψω, εεε μαμά;
Η Ελένη είχε ήδη λουστεί στα κλάματα και η Ισμήνη με την Ιωάννα έτρεξαν στην αγκαλιά της!
-Πόσο χαίρομαι που επιτέλους βρήκες την ευτυχία που σου αξίζει, αγαπημένη μου φίλη! Αλλά και εσύ, βρε Άρη, ήταν ανάγκη να περάσουν τόσα χρόνια να ανοίξεις το στοματάκι σου;
- Γυναίκες, άστε το παραμιλητό και κοντεύει να νυχτώσει! Απόψε λέει θα ρίξει χιόνι, πάω να βάλω τις αλυσίδες στο αμάξι να είναι έτοιμο αύριο, γιατί θα φύγω νωρίς. Εσείς κάντε κάτι τις να τσιμπήσουμε με το λιμοντσέλο, γιατί τα αντιπάστι της Νόννας Πατρίτσιας τα κατασπαράζω μόνος σε μερικά λεπτά.
Το βράδυ κύλησε ήρεμα με τους τέσσερίς τους να κάθονται χάμω σε μία χοντρή κουρελού μπροστά στο αναμμένο τζάκι και να θυμούνται ιστορίες από τα εφηβικά τους χρόνια και να γελάνε. Η νεαρή Ισμήνη έβλεπε τον «θείο Άρη» και σκεφτόταν πόσο πιο όμορφος μπορεί να ήταν, αν τώρα, κοντά στα πενήντα, ήταν τόσο ελκυστικός. Χαμογελούσε και σκεφτόταν ότι και η ίδια θα ήθελε να ζήσει έναν μεγάλο έρωτα !!
Τις επόμενες τρεις μέρες, οι τρεις γυναίκες λόγω του καιρού έμειναν στο σπίτι και έκαναν σχέδια για το υπόλοιπο της χρονιάς, μα και μία αναθεώρηση του παρελθόντος τους.
Η κακοκαιρία κράτησε τον Άρη ακόμα μία μέρα μακριά από την Ιωάννα, που έπλεε σε πελάγη ευτυχίας. Ήθελε να το πει σε όλους αλλά κάτι την έκανε να κρατάει το στόμα της σφραγισμένο.
Η επικοινωνία με τον δικηγόρο της να επισπεύσει όλες τις διαδικασίες για την έκδοση του διαζυγίου της άμεσα, έβαλε τον Δημήτρη σε υποψίες και άρχισε τα μηνύματα και τα τηλεφωνήματα. Η Ιωάννα όμως πλέον είχε την διπλάσια δύναμη από όση πίστευε, μια και η αγάπη του Άρη την γέμιζε με αυτοπεποίθηση.
Παρασκευή απόγευμα ο Άρης έφτασε στο Λιμόνε με πολλά δώρα για τις τρεις γυναίκες!
Το βραδάκι τις πήγε σε μία ωραία τρατορία με παραδοσιακή κουζίνα όπου απόλαυσαν τα πιο νόστιμα ιταλικά εδέσματα.
Το επόμενο πρωί, αποχαιρέτησαν την Νόννα Πατρίτσια με την υπόσχεση να επιστρέψουν το συντομότερο και ξεκίνησαν πολύ νωρίς, καθώς είχαν σχεδόν πέντε ώρες οδήγηση, όπως τις ενημέρωσε ο Άρης. Θα έμεναν τις υπόλοιπες μέρες τους μαζί του, στο σπίτι του και η Ιωάννα χαμογέλασε πλατιά, μια και ήθελε πολύ να δει πως ζει ο Άρης.
Είπαν πολλά τις μέρες που ήταν μαζί, αλλά κρατούσε μία στάση λίγο απόμακρη στο να αποκαλύψει μέρος της δουλειάς του, ακόμα και της ζωής του. "Όλα με την σειρά τους" της έλεγε και η Ιωάννα ήξερε πως μπορούσε να τον εμπιστευτεί.
Τα καταπράσινα τοπία, οι αμπελώνες αλλά και η γραφικότητα όλων των μικρών χωριών που περνούσαν, έκαναν την διαδρομή τους αξέχαστη! Κοντά στο μεσημέρι και με μόνο δύο μικρές στάσεις για καφέ, έφτασαν στις καταπράσινες κοιλάδες της Πιέντσα, περιοχή της Τοσκάνης, με κύριο αξιοθέατο την μεσαιωνική Πιέντσα που, όπως τις ενημέρωσε ο Άρης, ήταν και μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO.
Παίρνοντας έναν χωματόδρομο, ο Άρης τις ενημέρωσε ότι σε μερικά λεπτά θα μπορούσαν να ξεκουραστούν, να φάνε και να απολαύσουν το υπόλοιπο των μικρών διακοπών τους!
Ο δρόμος ήταν και από τις δύο πλευρές γεμάτος κυπαρίσσια και θύμισε στην Ιωάννα έναν αμπελώνα στο Σαν Μπιρμιτζίανο, που είχε πάει πριν από αρκετά χρόνια.
Ο αμπελώνας που φάνηκε απέναντι τους αλλά και το πετρόχτιστο σπίτι, έκαναν και τις τρεις γυναίκες να αναφωνάξουν με χαρά!!
Η έκπληξη όλων, ειδικά της Ιωάννας και της Ελένης, ήταν όταν στην πόρτα τις υποδέχτηκε η κυρία Μαρία, η μαμά του Άρη!!
- Κορίτσια μου όμορφα, καλώς ήρθατε! Ιωάννα μου, ψυχή μου, επιτέλους τον βλέπω να χαμογελά και να χαίρεται!! Τόσα χρόνια του έλεγα κορίτσι μου να σου μιλήσει, αλλά δεν με άκουγε!
Η Ιωάννα βούρκωσε μέσα στην αγκαλιά της κυρίας Μαρίας, αλλά μαζί είχε παγώσει! Δεν μπορούσε να αρθρώσει καμία λέξη προς την γυναίκα που της μιλούσε τόσο γλυκά.
Ένα μικρό τρίχρονο, τετράχρονο κοριτσάκι, με δύο καστανές κοτσίδες, φορώντας ροζ γαλότσες, βγήκε από το σπίτι φωνάζοντας «Πάπι, πάπι, ήρθες!!» και χάθηκε στην αγκαλιά του Άρη.
Η Ελένη γύρισε αστραπιαία στο μικρό κοριτσάκι αλλά και στην Ιωάννα αφού και για την ίδια η έκπληξη ήταν μεγάλη! Ο Άρης είχε παιδί;
Η κυρά Μαρία νιώθοντας την ένταση στην αγκαλιά της Ιωάννας που ξαφνικά είχε παγώσει, γύρισε και κοίταξε άγρια τον γιο της!
- Άρη!! Δεν της είπες!
Η Ιωάννα, άφησε τα δάκρυα που έτρεχαν πλέον μόνα τους από τα μάτια της, να καλύψουν το πρόσωπό της. Δεν θα κρυβόταν, όχι ήταν μεγάλη πια για να κρυφτεί!
Ο Άρης είχε ένα παιδί, που τον φώναζε μπαμπά, αλλά της το έκρυψε, άρα υπάρχει και μία γυναίκα! Ένιωσε να χάνει την γη κάτω από τα πόδια της και το κεφάλι της να γυρίζει, μετά όλα μαύρισαν!
Όταν ξύπνησε, βρισκόταν στο εσωτερικό του σπιτιού, να ξαπλώνει στον ολόλευκο καναπέ και ένιωσε τη ζεστασιά από το αναμμένο τζάκι. Έκανε να σηκωθεί αλλά την πρόλαβε η κυρά Μαρία!
-Όχι ακόμα κοπέλα μου γλυκιά, μείνε κάτω.
- Τι έγινε; Η Ελένη, ο Άρης;
- Πήγαν στην πόλη να φέρουν τον Ντοτόρε Αλέσσιο. Έπεσες καλή μου, άσε με να σου κάνω ένα τσάι!
- Κυρία Μαρία, το παιδί...
- Το παιδί.... το παιδί... θα στα πει ο Άρης, που μέρες τώρα του λέω να στα πει! Αχ, αυτό το παιδί μου, μυαλό ποτέ δεν θα βάλει...
Έφυγε προς την κουζίνα η κυρά Μαρία και η Ιωάννα αφέθηκε να περιεργάζεται τον χώρο όταν ένιωσε πως κάποιος την κοιτούσε. Έκανε να σηκωθεί αλλά η ζάλη την έκανε πάλι να αφήσει το κεφάλι της στο μαξιλάρι του καναπέ.
Η κυρά Μαρία ήρθε με το τσάι και μερικά κουλουράκια.
Το σπίτι μοσχοβολούσε από ένα φαγητό που έκανε την κοιλιά της να γουργουρίζει δυνατά!
- Πρέπει να φας κοπέλα μου, αλλά πρώτα πιες λίγο τσάι, να φας ένα κουλουράκι, εγώ τα έφτιαξα με την Μαριάννα μου !!
- Κυρία Μαρία, Μαριάννα λένε το παιδί και...
- Νόννα Μαρία, θέλω και εγώ μπισκοτί !!
Η γάργαρη φωνούλα της μικρής, έκανε την Ιωάννα να γυρίσει το κεφάλι της προς το μέρος της!
-Να με λες γιαγιά, δεν είπαμε; Και είναι κουλουράκια, όχι μπισκοτί!!
- Ναι, γιάγια, γιάγια... και έτρεξε προς το μέρος τους, πέφτοντας στην αγκαλιά της κυρά Μαρίας !
- Κυρία Μαρία, είναι να σκάσω, πείτε μου σας παρακαλώ, υπάρχει γυναίκα στη ζωή του Άρη;
- Όλα θα στα πει, κορίτσι μου, όλα !! Άμα δεν στα πει, εγώ η μάνα του, θα στα πω όλα!!
Σε αγαπάει όσο δεν αγάπησε ποτέ καμία, Ιωάννα μου, μην το ξεχάσεις ποτέ, στο λέω εγώ.
- Γιατί είστε Ιταλία, γιατί το παιδί είναι εδώ και η μαμά της;
- Θα στα εξηγήσει όλα ο Άρης, καλή μου. Δώσε του χρόνο να στα εξηγήσει όλα.
- Και γιατί την λένε Μαριάννα;
-Από το Μαρία και το Ιωάννα!!! Αυτό μπορώ να στο πω... άμα σου λέω εσύ είσαι η μία, να με ακούς !!
Το αυτοκίνητο στην αυλή έκανε την μικρή να τρέξει και να φωνάζει τον μπαμπά της και η Ιωάννα βούρκωσε πάλι... Η κυρά Μαρία που είδε την θλίψη στα μάτια της, την έπιασε από το χέρι και της είπε σιγανά: «Εσένα αγαπούσε πάντα!! Να το θυμάσαι»
Ο γιατρός που την εξέτασε, είπε ότι είναι ένας ίλιγγος, ίσως λόγω του ταξιδιού αλλά και ένα σύμπτωμα της προεμμηνόπαυσης που έμπαινε η Ιωάννα. Της έδωσε κάποια χάπια και με προσοχή να ανέβει στο δωμάτιο για να ξεκουραστεί για σήμερα αλλά να φάει και καλά.
Το βλέμμα του Άρη ήταν γεμάτο αγωνία και αγάπη αλλά η Ιωάννα απέφευγε να τον κοιτάξει κατάματα! Ένιωθε προδομένη, ότι την κορόιδεψε, ότι της έκρυψε την πιο σοβαρή αλήθεια!
Η Ελένη είχε την ευκαιρία να μιλήσει με τον Άρη στο αυτοκίνητο και όλα είχαν ξεκαθαρίσει, αλλά την όρκισε να του δώσει το δικαίωμα να τα πει ο ίδιος στην Ιωάννα, έτσι η φίλη της αν και την συνόδευσε στο μπάνιο και μετά στην κρεβατοκάμαρα, δεν της είπε τίποτα. Μόνο να ηρεμήσει και να γίνει καλά.
Το επόμενο πρωί το κεφάλι της ήταν αισθητά πολύ καλύτερα και όταν ξύπνησε, το κρεβάτι δίπλα της ήταν στρωμένο ακόμη, άρα ο Άρης δεν είχε κοιμηθεί μαζί της. Στεναχωρήθηκε, αλλά έσφιξε τα μάτια της να μην δακρύσει, έπρεπε να είναι δυνατή, όποιες συνθήκες και αν θα αντιμετώπιζε. Έβαλε τις φόρμες της και άρχισε να κατεβαίνει τις σκάλες όταν ένιωσε ένα χεράκι να πιάνει το δικό της.
- Μποντζιόρνο! Καλημέρα! Θες να κατέβουμε μαζί. Ο πάπι είπε δεν είσαι πολύ καλά και να κάνω ησυχία! Θα είσαι η νέα μου μαμά, ναι;
Η έκπληξη της Ιωάννας, την έκανε να παγώσει στα σκαλιά και δεν μπορούσε να αρθρώσει ούτε λέξη, αλλά στο άκουσμα της καλημέρας χαμογέλασε πλατιά.
- Η Νόννα έκανε αυγά και κροστίτι!!! Πάμε;
- Καλημέρα, πάμε, πάμε... κατάφερε να πει στο μικρό κοριτσάκι που ακόμα ήταν με τις πιτζάμες της.
Στην κουζίνα οι υπόλοιποι, έπιναν ολόφρεσκο ελληνικό καφέ και έτρωγαν γελώντας με κάτι που τους έλεγε η κυρά Μαρία.
- Καλώς τες !! Να κάνω στο παιδί μου γάλα;
Κοπέλα μου, Ιωάννα μου, να σου κάνω ένα τσάι;
-Όχι κυρία Μαρία μου, ένα ελληνικό διπλό! Είμαι πολύ καλύτερα σήμερα.
Ο Άρης πήγε κοντά της και την αγκάλιασε δίνοντάς της ένα πεταχτό φιλί στα μαλλιά.
-Θέλω να φας καλά και να ντυθείς ζεστά. Θα πάμε μία βόλτα στον αμπελώνα μετά, οι δυο μας!
- Άρη, δεν...
- Ακριβώς, δεν... δεν ακούω τίποτα!
Η Ελένη και η Ισμήνη της χαμογέλασαν και η μικρή Μαριάννα με το πρόσωπο γεμάτο από σοκολάτα τής έκλεινε τα μάτια κάνοντάς της γκριμάτσες.
Η Κυρά Μαρία με την άκρη του ματιού της έβλεπε μία τον γιο της, μία την Ιωάννα και προσευχόταν να τον ακούσει προσεκτικά! Πόσες φορές του είχε πει να της μιλήσει, από τις μέρες που ήταν στο Μουράνο, μα δεν την άκουσε. «Αχ, κάνε Παναγιά μου να πάνε όλα καλά και να ευτυχήσουνε!»
Ο ήλιος, αντίθετα με τις προηγούμενες μέρες, ήταν ολόλαμπρος και έκαιγε περίεργα για Γενάρη.
Ο Άρης με την Ιωάννα περπατούσαν στον αμπελώνα και της έλεγε πως βρέθηκε στο δρόμο του ο Τζεννάρο, ο φίλος του ο οινοποιός, ο οποίος τον ενέταξε στο πνεύμα της οινοποιίας και της πώλησης των σταφυλιών του για την παραγωγή ντόπιου κρασιού! Η πείρα του στον τομέα της διοίκησης επιχειρήσεων και η εμπειρία που είχε τα τελευταία χρόνια στην Ιταλία με τον κόσμο των πωλήσεων, τον βοήθησαν να μάθει την αγορά και να ασχοληθεί και λίγο με την αγορά ακινήτων.
- Στην πρώτη μου αγορά ακινήτου, το διαμέρισμά μου στο Μιλάνο, γνώρισα την Φραντζέσκα. Γάλλο-ιταλίδα με μόνιμη κατοικία το Μιλάνο, έμενε στον πάνω όροφο του ίδιου κτιρίου που πλέον θα έμενα . Ήμασταν μαζί σαν ζευγάρι σχεδόν εφτά χρόνια αλλά ποτέ δεν συγκατοικήσαμε πραγματικά. Ποτέ δεν ήθελε να παντρευτεί, ελεύθερο πνεύμα, καλλιτέχνης, η οποία έβαζε την τέχνη πάνω από κάθε τι. Πριν τέσσερα χρόνια, μου ανακοίνωσε ότι ήταν έγκυος και ότι θα απέβαλε καθώς δεν ήθελε ποτέ να κάνει παιδί και ότι είχα όλη την ευθύνη για το συγκεκριμένο. Μετά από καυγάδες και πολλές έντονες συζητήσεις, την έπεισα να το κρατήσει και ότι θα το αναγνώριζα αμέσως μόλις το γεννούσε και θα ζητούσα πλήρη κηδεμονία. Δεν ήθελε να αναγνωρίσει, ούτε καν να δει το παιδί της, ο λόγος... δεν θα μπορούσε πια να είναι ελεύθερη να ταξιδεύει και να παίρνει τις δουλειές που θα της ανοίγονταν. Δεν μπορούσα με τίποτα να πιστέψω ότι υπήρχαν τέτοιες γυναίκες.
Εκεί, πήρα την απόφαση ότι η μόνη που θα μπορούσε να μεγαλώσει το παιδί μου, όπως ήθελα ήταν η μάνα μου, η οποία αφού πλέον ήταν μόνη, -ο πατέρας μου μας είχε αφήσει τον προηγούμενο χρόνο- όσο δύσκολο και να της ήταν, άφησε το σπίτι της και ήρθε στην Ιταλία.
Τα πρώτα δύο χρόνια, η Φραντζέσκα συνέχισε να μένει στο ίδιο διαμέρισμα, αλλά ποτέ δεν ήθελε να έχει οποιαδήποτε σχέση με το παιδί. Όταν μέσω δικαστηρίου, έγινε το ιδιωτικό και νόμιμο συμφωνητικό ότι αρνείται οποιαδήποτε συναισθηματική σχέση με το παιδί και ότι εκτέλεσε πρακτικά την εγκυμοσύνη σαν ενός είδους «εργασία», της έδωσα και ένα καθόλου ευκαταφρόνητο ποσό και της ζήτησα να φύγει από το κτήριο. Δεν γνωρίζω που είναι και δεν με ενδιαφέρει. Η Μαριάννα, δεν έχει μαμά, έχει πεθάνει. Αυτό γνωρίζει και ότι κάποια στιγμή ο μπαμπάς, θα της βρει την καλύτερη μαμά στον κόσμο. Πριν ένα χρόνο, ο διαχειριστής του κτήματος που είμαστε τώρα, ήθελε να το πουλήσει και, ο φίλος μου ο Τζιουζέππε με έπεισε να το αγοράσω. Η μάνα μου εννοείται πως το λάτρεψε από την πρώτη στιγμή, έτσι είμαστε εδώ! Η Μαριάννα μιλάει άπταιστα Ελληνικά αλλά, εδώ και ένα χρόνο κάνει και μαθήματα ιταλικών με την Κάρλα, μια νεαρή δασκάλα από την πόλη, που έρχεται και περνάει το απόγευμά της παίζοντας με την Μαριάννα και φυσικά μιλώντας με την κυρά Μαρία για όλα! Ναι, η κυρά Μαρία έχει μάθει και λίγα ιταλικά!
Η Ιωάννα, άφησε όλα της τα δάκρυα να τρέξουν. Δάκρυα χαράς, λύπης, συμπόνιας και αγαλλίασης και έπεσε με φόρα στην αγκαλιά του Άρη.
28 Ιουνίου 2024
Μία διαφορετική Παρασκευή για όλους!
Τα τραπέζια ανάμεσα στους καταπράσινους αμπελώνες ήταν στρωμένα με σομόν τραπεζομάντηλα και λευκά κεριά.
Η Ιωάννα, με ένα κρεμ κουστούμι και με ένα όμορφο μικρό στεφάνι με σομόν μικρά τριανταφυλλάκια στα μαλλιά, κοιτούσε από το παράθυρο του δωματίου τους. Ο Άρης με την μικρή Μαριάννα ήταν στον κήπο και έτρεχαν γύρω γύρω. Ένιωσε να την κατακλύζει ένα κύμα περίεργης χαράς και αγαλλίασης.
Η ζωή της τους τελευταίους έξι μήνες είχε πάρει μια πολύ διαφορετική τροπή, σαν μια καλή νεράιδα να ήρθε και να άφησε χρυσόσκονη και όλα ένα-ένα τα κομμάτια του παζλ, έμπαιναν στη θέση τους! Άφησε τα δάκρυα ευτυχίας της να τρέχουν στο πρόσωπό της όταν ένιωσε το άγγιγμα στην πλάτη της.
- Δεν θέλω κλάματα φιλενάδα, τι είπαμε; Αξίζεις κάθε στιγμή αυτής της ευτυχίας, ζήσε την!!
Άντε, πάμε κάτω να τσιμπήσουμε κάτι, η Νόννα Πατρίτσια και η κυρά Μαρία, έφτιαξαν κάτι αντιπάστι, γιαμ!!
Η Ελένη δίπλα της σε κάθε στιγμή, σε λίγο θα έφταναν οι δικοί της, η Ισμήνη με τον Αλέσσιο, τον νεαρό γιατρό που ερωτεύτηκε τον Γενάρη, κάποιοι φίλοι του Άρη, όλα θα ήταν διαφορετικά πια.
Η κυρά Μαρία μόλις την είδε, την έβαλε στην αγκαλιά της!
- Κόρη μου, παιδί μου !! Τι κι αν άργησε αυτός ο γάμος, τι κι αν δεν είναι γάμος, εγώ όσο ζω θα σας χαίρομαι μαζί! Επιτέλους, παιδί μου !!
Η φωνή της μικρής Μαριάννας σταμάτησε το παραμιλητό τους.
- Μαμά !!!! Πόσο όμορφη είσαι!! Και έχουμε το ίδιο στεφάνι στα μαλλιά! Είμαστε οι πριγκίπισσες του πάπι !!!
Η Ιωάννα άνοιξε την αγκαλιά της και η μικρή Μαριάννα έτρεξε και κλείστηκε στα χέρια της μαμάς της!!
Ναι, η Ιωάννα ήταν πλέον και επίσημα η μαμά της!
Ο Άρης, σκούπισε ένα δάκρυ στην άκρη των ματιών του και μπήκε στην κουζίνα. Οι δύο γυναίκες της ζωής του ήταν αγκαλιασμένες και τόσο όμορφες !
Τελικά, κάποιοι έρωτες δεν φοράνε νυφικό, αλλά κρατάνε για πάντα !!
ΤΕΛΟΣ
Το κείμενο αποτελεί προϊόν μυθοπλασίας. Τα πρόσωπα, τα ονόματα και οι καταστάσεις είναι φανταστικά και οποιαδήποτε ομοιότητα είναι συμπτωματική και δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.
Comments