Κανείς δεν με φοβίζει...

Κανείς δε με φοβίζει

Ούτε ύαινες, ούτε λύκοι

Κανένα ζώο με κέρατα

Νιώθω σαν σε μετερίζι

Να με ζεσταίνουν των φίλων τα χνώτα .

Αυτό που με εξοργίζει...

Είναι οι Ιούδες, οι λίγοι

Με κρυφά νεύματα

Με χτύπημα που τσακίζει

Όταν απο των έσω μου σπαράσσουν τα νώτα.

Αυτό μου με συντρίβει

Είναι το παράξενο υφάδι

Με ένα στιλέτο στο μανίκι

Με αρωγό τη σκιά και το έρεβος

Αυτό που με συνθλίβει

Είναι το παράπονο των" φιλων"το σημάδι

Να υφαίνει το βράδυ

Στο κουκούλι ένα σκουλήκι

Νήμα μπαμπεσιάς σε μείζονα μέγεθος.

Αυτό που με τσαντίζει

Δεν είναι οι κλέφτες,

Οι πόρνες,οι αλήτες...

Είναι οι υποκριτές

Είναι οι κοπρίτες

Και κάποιοι μαύροκόρακες

Δαίμονες με γραβάτα που παίζουν τον άγιο..

Αυτό που με βασανίζει

Είναι οι ψεύτες

Οι τσανακογλύφτες

Οι ψυχαγορήτες

Οι γυμνοσάλιαγκες, κόλακες

Που κι'οταν σε φιλούν με μαγαρίζουν με σάλιο.

Λευτέρης ΣιωμοςΚ/88δ.π.ελ.