Κάποια σ' αγαπώ...

Υπάρχουν "σ' αγαπώ",

που η βροχή δε μούσκεψε.

Κάποια σε αγαπώ,

που οι άνεμοι φοβήθηκαν

όταν αναμετρήθηκαν..

Τα αληθινά τα σ' αγαπώ

δεν ξεθωριάζουν δε ξεβάφουν,

βαφτίστηκαν σε κόκκινο ποτάμι

στον αφρό.

Ωκεανός αγάπης άβυσσος του έρωτα,

έβαψε τα τοιχώματα καρδιάς

και φύλαξε τη ψίχα τής Αγάπης.

Αλλάζει απόχρωση το κόκκινο της φλόγας;

Σκούρο είτε πιο φωτεινό,

ένα είναι το πορφυρό βερνίκι

πού ντύνει αληθινά το σ' αγαπώ,

γδύνει την ιδιοτέλεια και τον εγωισμό.

Αθώα και αυθεντικά τα σ' αγαπώ.

Ταξιδιάρικα πουλιά όταν αποδημήσουν,

υπάρχει επιστροφή στην ξέχωρη φωλιά,

πού φύλαξε η καρδιά!

Δεν είναι εποχικά τα σ'αγαπώ,

παντός καιρού και συνθηκών,

σύμβαση της καρδιάς.

Ανεξίτηλα υπογράφει η Θύμηση,

το άγγιγμα, το αποτύπωμα και άρωμα ψυχής.

Υστερόγραφο η Βούλα τής ζωής!

Τα δικά μου σ' αγαπώ...

Αγαπησιάρικα, αέρινα και πύρινα.

Διψασμένα ταξιδιάρικα, ελεύθερα

σε έπη ραψωδίες, που ούτε έχεις φανταστεί!

Γράφει η ζωή:

-Μη προσπαθήσεις να δώσεις ερμηνεία...

Το δικό μου "σ' αγαπώ", δεν είναι μια ευθεία!

Φωτεινή Παπαδόπουλου 🌹