ΙΔΙΑ ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΚΑΙ ΠΑΝΑΓΙΑ

Πήρα τον ήλιο της αυγής

λάμψη ένα ποτάμι

και σ' έλουσα αγάπη μου,

κείνο το φως το εωθινό

στο έπλεξα στεφάνι.

Ολόχρυση η κόμη σου,

αιθέρια η θωριά σου,

ίδια Αφροδίτη πρόβαλες,

το σύμπαν όλο έσμιξε

χώρεσε στην ποδιά σου.

Έμοιαζε σαν της Παναγιάς

το ιλαρό σου βλέμμα,

το πρόσωπο σου έλαμπε

σαν κάθε κόρης τη χαρά

λίγο μετά τη γέννα.

Αθανάσιος Νασιόπουλος