Θυμάσαι...

Σαν με κοιτάς

σαν με κρατάς

το ηλιοβασίλεμα έλεγες

μας κοιτάζει

Κοίτα...

Κοίτα για μας φωτιές βγάζει.

Και χαμογελούσες..

Ύστερα

εκείνο ξάπλωνε

έσβηνε μες στη γαλάζια

της αγκάλη

την έπινε, ξεδίψαγε μες στο δροσερό της χάδι.

Εσύ

το χέρι μου κράταγες

έπινα τα φιλιά σου

μες στο βυθό της μπαίναμε

ο ήλιος μου γινόσουν

και εγώ ή βασίλισσα σου

Θυμάσαι;

Τώρα ...

τώρα άσπρισαν

τα μαύρα μαλλιά σου

απαλές ρυτίδες στο πρόσωπο μου

ο τίτλος μας απόμεινε

εσύ ο ήλιος μου

εγώ ή θάλασσα σου !!!

Άρτεμις Τομαή

η Θαλασσινή

Από την καλντέρα του Αιγαίου και της ψυχής μου.