ΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΓΡΑΜΜΗ

Μυστικά γράφει του ορίζοντα η γραμμή

σαν τ' αστέρια χορεύουν μέσα στη νύχτα,

χορό σφιχτό,

να πάλλονται οι ψυχές

σαν το κορμί με το φιλί το δένει.

Και οι κερασιές φουντώνουν τα κλαριά,

αγκαλιές μετέωρες, θαρρείς,

του σύμπαντος,

πόθοι ξεσκέπαστοι, καρποί εποχών.

Μία μαργαρίτα ανοίγει πέταλα,

μοσχοβολά το παρτέρι βασιλικό,

αρμπαρόριζα και δυόσμο,

σταυρώνουν οι μέλισσες την αγάπη

στον λαιμό των γιασεμιών.

Σηκώνουν ευχές οι πεταλούδες.

Εισπνοή λεβάντας.

Ρόδων εκπνοή.

Ποιος παλμός να μετρήσει τις ανάσες;

Η αγάπη δεν σταματά.

Εκατόφυλλα σκορπούν το άρωμα,

τρέχουν να προφτάσουν τα χρώματα.

Στο τρέμουλο της κουρτίνας,

το πρώτο,

ανοίγουν τα παράθυρα,

θυμός λύτρωσης τρελού μαγιάτικου αέρα.

Στο κρεματόριο της μνήμης ο χειμώνας,

στα σπλάχνα της άνοιξης μυρίζει καλοκαίρι.

Μιας μεθυσμένης παπαρούνας

τα άλικα πέταλα παίρνουν φωτιά,

χάρισμα στο βασίλεμα του ήλιου.

Μύρο μυστικό.

Στιγμή, πέρασμα στην αιωνιότητα.

Καλωσόρισμα ανατολής.

Ώρα προσευχής, γλυκιά.

Παλάτια τ' ουρανού στάζουν χαρά.

Και η θάλασσα, ατελής φουρτούνα,

τόσο μικρή μέσα σε τούτη την αντάρα.

Τρέχει το αίμα,

επίλογος αθωότητας σε χαμομηλιού παραμύθι.

Μύρισαν κρίνοι λευκοί στις λαγόνες

και οι Τραγικοί υμνούν τον έρωτα.

...

Σοφία Π. Σαμόλη

Συλλογή: "Ωδή και Δρόμοι"

Εκδόσεις Ανάτυπο