ΘΕΡΙΝΗ ΜΠΑΛΟΥΣΤΡΑΔΑ

Μέσα Ιούνη κι είναι εκείνο

το απαλό σφουγγάρι

από τα νερά της Καλύμνου

που το είχε κι η Κλεοπάτρα

μέσα στην πισίνα της μαζί με το γάλα.

Έτσι το έχω κι εγώ

για να το στριφογυρνάω

με κυκλικές κινήσεις

από πάνω προς τα κάτω

πάνω στο γερασμένο μου σώμα

και να σβήνω σιγά σιγά

και μία μία τις αμαρτίες,

που εισχωρούν στο πετσί μου,

που σφίγγουν το αίμα μου,

που κόβουν το οξυγόνο μου

και με πνίγουν κατάστηθα.

Ώρα τραβηγμένου θέρους

ενώ όλοι πάνε για διακοπές

εγώ βυθίζομαι

μέσα στην μπανιέρα του μυαλού μου!

Είναι κι ο καυτός ήλιος ένα απίστευτο μαρτύριο

κι αυτά τα βράδια τα ανέσπερα φρικτά,

πηγάδια δίχως πάτο,

δίχως τον γκιώνη

να τραγουδά όμορφα στο παραθύρι μου.

Κι αυτά τα λησταρχικά όνειρα

απίστευτα τρομακτικά,

με χιλιάδες χειρουργικές τομές

οι βόμβες βεληνεκούς τους,

που τώρα δα εξοβελίζονται

πάνω από τον ΠΑΝΑΓΙΟ ΤΑΦΟ Σου

κι απειλούν να φέρουν την καταστροφή,

τον όλεθρο, τη δυστυχία.

Αίμα πηχτό, γέλια εκκωφαντικά,

που διάχυτα πετάγονται

από τους μωρούς ηγέτες,

ως τις ταπεινές αυλές μας,

δίχως να υπάρχει εγγύηση ζωής,

τρόπος διαφυγής,

παρά χείλη στεγνά,

μάτια καυτά, υγρά,

σάρκα λιπόθυμη από τα πάνδεινα,

σπλάχνα διαλυμένα από τις συμφορές.

Κι αυτή η ακατάπαυστη δίψα μας;

Κι αυτή η εναγώνια περιπέτειά μας;

Είναι η ίδια η λαχτάρα για Θεό,

για πίστη σε μια άλλη ζωή,

μοναδική, πράα, ευτυχισμένη.

Είναι το χέρι Του αυτό το Άγιο

που προσπαθεί να μας σώσει,

από τον άσχημο θάνατο,

όχι βέβαια τον ακαριαίο,

αλλά τον εξαντλητικό, τον βίαιο, τον βασανιστικό!

ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΛΛΟΓΉ ΜΟΥ © ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΡΑΜΑΝΔΑΝΗ