Και γίνηκε η αμυγδαλιά ο καταρράκτης
των πιο ευωδιαστών ανθοπετάλων,
πάνω στα δυο κορμιά
τη νύχτα εκείνη, καθώς τρεμούλιαζε
των αστεριών η λάμψη
φωτίζοντας τις δυο σκιές
μέσα στον ξένο κήπο.
Η μια, αγκαλιά με το σκληρό κορμό
κι η άλλη, γονατιστή μπροστά
στο πλέγμα των γοφών
αναζητώντας να εισπνεύσει
το διάφανο άρωμα της άνοιξης
και να γευτεί τη γλύκα,
κρυμμένη, σαν ώριμος καρπός
που περίμενε την ώρα της συγκομιδής.
Μαρία Καραθανάση
Comments