Στα κύματα τρέχει, γελά δυνατά
μια πειρατίνα με κόκκινα χείλη
και βλέμμα φωτιάς
Σαλεύει τη νύχτα με χάρη κρυφά
Γελάει, χορεύει, σηκώνει ποτήρι
Σα θύελλα σαρώνει νυχτερινά μυστικά
Κι η Αποκριά παίρνει πνοή με το κύμα να σβήνει
Η θάλασσα φίλη, ο άνεμος δρόμος
Κανείς δεν την πνίγει, κανείς δεν την πιάνει
Γιορτάζει τις μέρες, γιορτάζει τις νύχτες
με γέλιο που σπάει τους βράχους μπροστά
Απόκριες είναι μα όρκο σου δίνω
πως μέσα της πάντα το πνεύμα θα ζει
μιας πειρατίνας που ξέρει να ζήσει
χωρίς να φοβάται, χωρίς να κρυφτεί.
Μαρία Καραθανάση
Comments