Η Παγκόσμια ύψωση του Τιμίου Σταυρoύ

Ο Σταυρός είναι σύμβολο  ελευθερίας, χαράς, ευλογία και φύλακας για τον Χριστιανό. Σταυρός και ελευθερία πάνε μαζί. "Όστις θέλει" είναι τα λόγια του Κυρίου.

Πάνω σ' έναν γρόθο λάσπης και νερού, τη γη, που δε πατάει πουθενά, μα στριφογυρνά μεθοδικά, με Θείο Πρόγραμμα στο χάος.

Κι ο γρόθος γης μελλοντικός τάφος του καθενός μας, με μόνη ελπίδα τον Σταυρό. Έναν σταυρό ματωμένο σύμβολο Πάθους, Τιμωρίας, Εγκλήματος, Θανάτου… Μοναδικό ολάνθιστο δεντρί ζωής, ελπίδας και αγάπης…

Κι ο Σταυρός ορθάνοιχτη αγκαλιά προς τον καθένα.

Η ιστορία η σημερινή, 14 Σεπτέμβρη 2024, Παγκόσμια Ύψωση του Τιμίου Σταυρού, είναι πέρα για πέρα αληθινή. Έγινε κατά τις ( δεύτερες ) σπουδές μου ( μας ) με την Πρεσβυτέρα μου, φοιτητικό αίσθημα δεκαετιών πίσω, και έγινε στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο. Η δύναμη του Σταυρού και της ζωντανής πίστης των Αγίων μας.

"Το μπρελοκάκι"

—Πάτερ, να σας ρωτήσω κάτι;

Μάθημα, εργαστήριο , απογευματάκι… Πολλές φορές με ρωτάνε διάφορα. Χαίρομαι ,πάντα  χαίρομαι όταν τα παιδιά με ρωτούν διάφορα.

Όμορφη  γενιά, καλύτερη από την δική μας, που σχεδόν διέλυσε την χώρα.—Έχετε κάνει εξορκισμούς;—Αυτή είναι κουβέντα εκτός τάξης, μάτια μου, της απαντώ, και δεν είναι ιδιαίτερα ευχάριστη…

Αυτή ήταν η αφορμή για την ιστορία που θα σας διηγηθώ, με ήρωα κάποιο παιδί από σας. Αγόρι; Κορίτσι; Από κάποιο τμήμα; Πήρα την άδεια να γράψω την ιστορία αυτή, με όρο απαράβατο την ανωνυμία. Έτσι λοιπόν, θα ονοματίσουμε τον ήρωα της ιστορίας μας…Νίκο….ή  μάλλον  Νίκη…

—Πάτερ, θα μου φέρετε ένα κομποσχοινάκι διαβασμένο;  με είχε ρωτήσει. Τι όμορφη ερώτηση!—Βεβαίως απάντησα, και μάλιστα θα το σταυρώσω πάνω στο σώμα του Αγίου .Με ρώτησε τι σημαίνει αυτό, κι εγώ εξήγησα ότι, όταν ανοίγουμε την λάρνακα με το σεπτό του λείψανο, θα το ακούμπαγα κάνοντας το σημείο του τιμίου σταυρού ,σαν υπέρτατη ευλογία. Δεν ήξερε πολλά για την πίστη μας. Δεν είχε αυτό που λέν’ εκκλησιαστική παιδεία. Μου εξήγησε ότι οι δικοί του δεν ήταν… της εκκλησίας. Δεν συνέχισα, ίσως αισθανόταν άσχημα…

  Περάσαν οι μέρες κι όταν βρέθηκα στον Άγιο Γεράσιμο, στα Ομαλά, πήρα μερικά κομποσχοινάκια,  κάποιες εικονίτσες, και ένα όμορφο μπρελοκάκι, ο σταυρός από τη μια μεριά, η εικόνα του Αγίου Γερασίμου από την άλλη. Του τα έδωσα, λίγο πριν φύγει για τις διακοπές του Πάσχα. Όχι μόνο το κομποσχοινάκι… Δεν ξέρω γιατί, αλλά έδωσα και το μπρελοκάκι του Αγίου… Σαν φυλακτό , σαν προστασία.  Πέρασαν οι μέρες, πέρασαν οι γιορτές και οι διακοπές των Χριστουγέννων και κάποια στιγμή επιδίωξε να με δει. Η ιστορία που μου διηγήθηκε ήταν σοκαριστική.

Πήγε στον τόπο του, στο σπίτι, στην οικογένεια, κι εκεί, συγγενικό πρόσωπο, χειριστικό, με έντονη προσωπικότητα, είχε εμπλακεί με… παράξενα πράγματα. Έτσι τα έλεγε, εννοώντας τον εφιάλτη κάθε ιερέα, την επικίνδυνη ενασχόληση ανεγκέφαλων με επικλήσεις, μαγείες και Σολομωνική. Αχ η άγνοια… δεν γνωρίζουν με τι φωτιά παίζουν! Κάποια στιγμή λοιπόν, μπαίνοντας σπίτι κι ενώ έλειπαν οι γονείς, βρήκε  το συγγενικό πρόσωπο με άλλα τέσσερα άτομα μαζεμένα. Υπήρχε ένας μεγαλύτερος, καμιά εικοσιπενταριά  χρονών που ήταν ο αρχηγός. Ευγενικός, γλοιώδης κι επικίνδυνος… αυτή ήταν η περιγραφή. Ζητήθηκε  ευγενικά να συμμετέχει, σε κάτι που  ενθουσιαζότανε και ότι έπρεπε να συμπληρώσουν τον αριθμό ατόμων στο συγκεκριμένο νούμερο. Έξι. Δεν θα έκανε τίποτα ιδιαίτερο, απλά θα ένωναν τα χέρια τους πάνω από το τραπέζι, δίπλα σε ένα παλιό βιβλίο, μια τράπουλα Ταρό, και κάτι φωτοτυπίες. Έγινε όμως μια σύσταση. Ο ευγενής… μάγος, είπε ότι πρέπει να βγάλει από το χέρι το κομποσχοινάκι, όχι γιατί είχε τον σταυρό πάνω, αλλά επειδή η τελετή ήταν «ουδέτερη», γι αυτό και μόνο, γιατί είναι Θρησκειολογικό σύμβολο, και ότι ακόμα αν είχε άλλο σύμβολο, π.χ. την ημισέληνο, και πάλι θα ζητούσε να το βγάλει.

Εικόνα από την Εκκλησία των Αρχαγγέλων, στην ενορία μου στα Βαλσαμάτα Κεφαλονιάς

—Πάτερ είχα αγριευτεί, αλλά δεν ήθελα να το βγάλω, μου είπε το κορίτσι. Αισθανόμουν ότι αν τον έβγαζα θα ήμουν ευάλωτη, εκείνη την στιγμή.  Τον θεωρούσα Τον μοναδικό  μου Φύλακα. Πήγα μέσα στο δωμάτιό μου πάτερ, και το έβγαλα, και μην ξέροντας τι να κάνω, έλεγα το πάτερ ημών. Είχα τρομάξει, πάτερ, αλλά δεν μπορούσα να πω όχι και τότε είδα το μπρελόκ, το μπρελοκάκι, πάτερ, που μου δώσατε μαζί με το κομποσχοινάκι και κρατώντας τα και τα δύο, τα φίλησα˙ να, το θυμάμαι σαν τώρα. Τα έβαλα στην τσέπη, σαν να ήθελα να με φυλάξουν, να με προστατεύσουν, πάτερ.  Πήγα στο σαλόνι που με περίμεναν οι άλλοι πέντε. Το δωμάτιο ήταν τόσο παγωμένο που σχεδόν χτύπαγαν τα δόντια μου. Ο αρχηγός , μου άπλωσε το χέρι και μόλις άγγιξε το δικό μου, πετάχτηκε πάνω ουρλιάζοντας…

«Π@@@η, όχι μόνο δεν  έβγαλες αυτό που σου είπα, αλλά κουβάλησες και τον άλλον από το νησί!»

Έβαλε τα κλάματα. Υπήρχε τεράστια συγκινησιακή φόρτιση… Η ιστορία μας θα τελειώσει εδώ για εσάς, όχι όμως και για μας. Είμαστε σε καλό δρόμο, και υπάρχει και βοήθεια από ιδιαίτερα πνευματικά άτομα.—Μην φοβάσαι τίποτα ψυχή μου, κι όλα θα πάνε καλά. Προσευχή και τον σταυρό σου και κανείς και τίποτα δεν μπορεί να σε πειράξει.

Και για όσους δεν κατάλαβαν, ο άλλος που κουβάλησε από το νησί, ήταν ο ίδιος ο Άγιός μας, της Κεφαλονιάς… ο Άγιος Γεράσιμος,  σε ένα απλό μπρελοκάκι…