🌜Η ΝΥΧΤΑ🌛

Η νύχτα είναι τόσο ωραία, τόσο ήσυχη ακόμα και με κόσμο, τόση ευχάριστη!

Γεννιέται η χαρά, η γαλήνη, παύει κάθε πόνος, μια ωραία κατάσταση.

Λίγα άτομα κοντά μου και όλα μιλούν ψιθυριστά.

Πόσο αλήθεια αυτά τα λόγια, που ειπώνονται στα σκοτεινά!

Το φεγγάρι να κοιτάζει, τόσο διακριτικά.

Το αεράκι να σου παίρνει, όπως πάντα τα μαλλιά.

Τα χείλη σου να λάμπουν, από το κραγιόν και από το λίγο φως.

Η ανάσα σου να καίει, όλα να λένε σ' αγαπώ.

Να κοιτάς εμένα, έπειτα τον ουρανό.

Να βλέπεις μες την ματιά μου, ότι έχω να σου πω.

Να ακούω την φωνή σου, σιγά να μου μιλάς.

Ότι θες σου δίνω, μόνο, να με αγαπάς.

Η νύχτα, τόσο ρομαντική, τόσο αξέχαστη.

Σαν ευχή, σε άλλη έκταση.

Εκεί που σε αγκαλιάζω, εκεί που σε βλέπω και παίρνω ζωή.

Τότε καταλαβαίνω ότι για εσένα έχω γεννηθεί.

Όλα ωραία αφού σ' έχω δίπλα μου, κοντά μου.

Άλλαξες την ζωή μου, είσαι η προτεραιότητα μου.

Πάλι σε ξενύχτησα κάτω από το φεγγάρι.

Να σε κοιτώ δεν έπαψα, ούτε αυτό το βράδυ.

Μάνος Καραβασίλης