Η ΝΕΡΆΙΔΑ ΤΟΥ ΚΗΠΟΥ

Κωσταντίνος Καραμπερόπουλος

Στον καταπράσινο καμβά που τριγυρνά, ωσάν λουλούδι που τα πέταλα, φτερά της,

του κήπου φάντασμα, αστράφτει στα λευκά και Παρθενίας τη στολή, η φορεσιά της.

Κοιτάζει γύρω της, της Φύσης τη χαρά, μέσα απ’ τα χρώματα, τις μυρωδιές, τα κάλλη,

κι’ ύστερα φαίνεται η ανθρώπινη φθορά, που καταστρέφει• μα η Φύση ανθίζει πάλι.

Είναι του κήπου η Νεράιδα, η ψυχή, που ονειρεύομαι στ’ αλήθεια να Υπάρξει,

να γίνει ο πόθος μου Άνοιξης εποχή κι’ η αναγέννηση του κόσμου τώρα, πράξη!

Κ.Γ.Κ. 2025