"Η μνήμη αιμορραγεί"

Στα δικά σου σεντόνια λέξεις γραμμένες...

Σπανίζουν οι κηρομπογιές αλλά αγνοφαίνεται η δική σου ιστορία...

Γραμμένη στα κόκκινα και βιαστικά, προσπαθώ να ξεχωρίσω λέξη λέξη.

Καθισμένη στο ξύλινο κρεβάτι, προσεκτικά εναποθέτω το ύφασμα, κόντι κόντι, μη μου ξεφύγει η ουσία...

Ένα μικρό τζιτζίκι ακούγεται

μέσα στην απόλυτη σιγή...

Θέλοντας να απομακρυνθώ από τη γνώση, προσπαθεί να με αποσπάσει.

Λινό ύφασμα ποτισμένο με συναισθήματα.

Παρατηρώ τη σκληρότητα των λέξεων,

η τελευταία φράση,έχει αδιόρατο νόημα.

Ανοίγω το τσαλακωμένο σεντόνι,

αγγίζω την φράση "είμαι η μνήμη σου"...

Τα δάκτυλά μου ξάφνου...κοκκινίζουν

αίμα απλώνεται...

Η μνήμη αιμορραγεί.

Εύα Αλιβιζάτου 🌹