Η ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΕΡΩΤΑΣ, Η ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΣΙΩΠΗ...

Μέλωμα από ροδοπέταλα τριαντάφυλλου ανθός

τσακίρικη η γλυκιά ματιά μου,

φλογερή η ανασαιμιά της καρδιάς μου

κι απέραντη σιωπή της ψυχής μου η στάφυλος.

Που βλάστησαν τα πικρά φιλιά

σε ποια περιβόλια άνοιξης;

Που πέταξαν τα ελεύθερα χελιδόνια

σε ποιες φωλιές γοργοφτερούγησαν;

Που άνθισαν οι όμορφες μυγδαλιές

σε ποια σαλπίσματα φούντωσαν;

Που αντήχησαν κραυγές ερωτικές

σε ποια φιλήδονα πέπλα κοιμήθηκαν;

Που να ΄ναι η αστερολουσμένη Πούλια

σε ποιο παραθύρι φωτίζει αισθήματα;

Το χαμόγελο μου γεύση πικραμύγδαλου

κι η ματιά μου λίγωμα σπαρταριστό,

λάβωμα η καρδιά μου μετεωρίτη μεγάλου

κι η ψυχή μου ένα υπόκωφο καμπαναριό.

Μπήκε ο αγέρας έρωτας σαν άνοιξη

σιωπή βγήκε στου κόσμου όμως τις συναγωγές,

η ματιά μου έσταξε σαμπάνιας μέθεξη

ενώ η ψυχή μου μπάλωσε ανήθικες πληγές.

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΡΑΜΑΝΔΑΝΗ