top of page
Writer's pictureANGEL WINGS

Η κουφή κόρη


Πρίν κάποια χρόνια, ήταν μια οικογένεια.

Μια μάνα, ένας πατέρας και τρία παιδιά.

Ένα αγόρι και δύο κορίτσια.

Οι γονείς δεν τα πήγαιναν καλά. Συνέχεια από καυγά σε καυγά. Παρόλο το αρνητικό περιβάλλον που επικρατούσε στο σπίτι τους, οι γονείς δεν έπαιρναν την απόφαση να χωρίσουν.

Έπρεπε. Δεν υπήρχε πια αγάπη μεταξύ τους.

Ίσως να υπήρχε κάποτε, όχι όμως και τώρα.

Το αστείο, αν μπορεί κανείς να το πει έτσι, ήταν ότι πίστευαν για τους εαυτούς τους, ότι είναι μοναδικοί γονείς.

Έκαναν την εξής σκέψη, 'δεν χωρίζω για τα παιδιά μου.

Για να είναι ευτυχισμένα. Όταν μεγαλώσουν και ενηλικιωθούν θα χωρίσουμε'.

Σαν να μην καταλάβαιναν αυτό που συνέβαινε.

Θα ήταν το καλύτερο δώρο, που θα μπορούσαν να προσφέρουν στα παιδιά τους, αυτοί όμως πίστευαν ότι έτσι ήταν καλύτερα.

Και δως του τσακωμούς, και δως του φωνές.

Τι καλύτερα;

Αν θέλαν να κάνουν μια σοβαρή πράξη στην ζωή τους, θα ήταν να χώριζαν.

Είχαν συνηθίσει όμως αυτόν τον τρόπο ζωής και θαύμαζαν τους εαυτούς τους για την 'θυσία' τους, που ενώ δεν τα πήγαιναν καλά, κρατούσαν με το ζόρι τον γάμο τους.


Φυσικά όλο αυτό δεν γινόταν ν' αφήσει ανεπηρέαστα τα παιδιά τους, που ήταν τόσο μικρά και τόσο φοβισμένα, όταν άρχιζαν οι γονείς τους, τα 'δικά' τους.

Το αγόρι, που ήταν πιο μεγάλο από τις αδελφές του, δεν μπορούσε, του είχε γίνει κόλαση το σπίτι του, αν και δεν ήταν ιδιαίτερα καλός μαθητής, ήθελε να είναι στο σχολείο ή στο σπίτι ενός φίλου του και να διαβάζουν μαζί με ησυχία.

Στο σπίτι του ήταν αδύνατον να έβρισκε ησυχία.

Η μεγάλη κόρη από την μεριά της, πήγαινε στο μέσα δωμάτιο και διάβαζε.

Έκλεινε με τα χέρια της τα αυτιά της και διάβαζε συνέχεια.

Όταν κάποια στιγμή σταματούσε το διάβασμα, έβλεπε τηλεόραση και άλλες πάλι φορές, έβγαινε έξω για να πάει σε κάποια φίλη της.

Ήταν πια δώδεκα ετών.

Η μικρή κόρη δεν μπορούσε να αντιδράσει έτσι και το μόνο που έκανε... ήταν να μην έκανε τίποτα. Μόνο να κλαίει και αυτό κρυφά από τους γονείς της. Πήγαινε στο σχολείο και μετά στο σπίτι.

Δεν είχε όρεξη για ζωή.

Πολλές φορές οι φωνές του ζευγαριού ακούγονταν σε όλο το τετράγωνο, αλλά αυτό είχε γίνει πια μέρος της καθημερινότητας, οπότε κανένας γείτονας δεν θεώρησε ότι γινόταν κάτι ιδιαίτερο.

Όταν πια είχαν περάσει τα χρόνια, οι γονείς τους αποφάσισαν να χωρίσουν.

Ο γιος πήγε να σπουδάσει στο εξωτερικό.

Η μεγάλη κόρη είχε πιάσει δουλειά σε ένα γραφείο στην επαρχία και η μικρή κόρη δεν έκανε τίποτα.

Κάποια στιγμή επιστέφει ο γιος, που τώρα βέβαια ήταν ενήλικας.

Είχε πάρει πια το πτυχίο του.

Πήγε και βρήκε την μικρή του αδελφή. Μείναν στο ίδιο σπίτι αρκετό καιρό.

Περίπου τρία χρόνια.

Τώρα και οι δύο δεν είχαν προχωρήσει, ούτε στα επαγγελματικά τους, ούτε στα προσωπικά τους.

Η μεγάλη αδελφή τους, τους ανακοινώνει ότι θα έρθει να τους δει. Έτσι και έγινε.

Είχε να τους δει πολλά χρόνια.

Στο διάστημα αυτό, στο γραφείο που δούλευε είχε βρει ένα καλό παιδί και τον παντρεύτηκε.

Έκαναν μαζί τρία παιδιά και στην δουλειά της, είχε πάρει προαγωγή. Ήταν τόσο ευτυχισμένη και δυνατή που απόρησαν! '

'Πως μπόρεσες και προχώρησες στην ζωή σου;'

Την ρώτησαν, 'Τόσα πέρασες και εσύ και εμείς'. 'Ναι', απάντησε, αλλά αυτά που πέρασα, τα πήρα ως δύναμη κι όχι ως αδυναμία'.

'Ναι, αλλά οι γονείς μας, δεν μας πρόσφεραν ωραίες στιγμές, εσύ όμως τώρα έχεις τρία παιδιά και έναν σύζυγο'.

Η μεγάλη αδελφή χαμογέλασε και απάντησε 'Οι γονείς μας, μου έκαναν καλό.

Είναι το παράδειγμα μου... προς αποφυγήν, αλλά παράδειγμα.

Να μην κάνω στα δικά μου παιδιά, ότι μου κάνανε, να μην τους μοιάσω.

Και αυτό παράδειγμα είναι, αλλά όχι προς μίμηση, μα ως αποφυγήν. Άλλωστε δεν τους άκουγα τόσο πολύ όσο εσείς'.

Τα δύο της αδέλφια απόρησαν.

'Γιατί;

Αφού και εσύ, όπως και εμείς ήμασταν σπίτι. Το ίδιο τους ακούγαμε'. 'Οχι, εγώ επιμένω ότι τους άκουγα λιγότερο. Έκλεινα τα αυτιά μου με τα χέρια μου, και προχωρούσα στην σκέψη μου και στην ζωή μου.

Κάποιες φορές ο άνθρωπος, αν είναι να παραστήσει το κουφό, για το δικό του καλό, ας το κάνει.

Κάποια πράγματα γίνονται και καλό είναι να κάνεις σαν να μην τα βλέπεις.

Κάποια πράγματα ακούγονται και καλό είναι να κάνεις σαν να μην τα ακούς. Μόνο έτσι θα πας εκεί που θες'. 'Και εσύ που ήθελες να πας;

Την ρώτησαν. 'Στην ζωή' απάντησε. 'Στην ζωή'.

Comments


bottom of page