Μια φορά και έναν καιρό, στα έρημα σοκάκια μιας τσιμεντένιας και ερειπωμένης πόλης, τριγυρνούσε ξυπόλητη μια νεαρή κοπέλα.
Ήταν απογοητευμένη και εξουθενωμένη από τις κακουχίες και τον χειμώνα τής ζωής.
Δεκέμβρης μήνας!
Είχε χάσει την πίστη στους ανθρώπους, σταμάτησε να ονειρεύεται, έπαψε να χαζεύει τα αστέρια, να σιγοτραγουδά τις νύχτες στο φεγγάρι, που πάντα την γοήτευε.
Τότε, εμφανίστηκε ένας Άγνωστος Αοιδός που με τη μελωδία της Άρπας του, την μάγεψε!!!
Η χροιά της μελωδίας του ακούμπησε με τόση ευαισθησία και απαλότητα, τις σκονισμένες φθαρμένες χορδές τής καρδιάς της!
Της ξύπνησε λησμονημένα όνειρα, της δίδαξε να μην παραιτείται ποτέ, να διεκδικεί ό,τι της αξίζει και με περίσσεια μαεστρία την τέχνη της δημιουργίας!
Της χάρισε μια ακατέργαστη καρφίτσα, ένα Αστέρι Φωτεινό... Εκείνη θαμπωμένη την κράτησε σφιχτά και δεν την αποχωρίστηκε ποτέ, την έβαλε αριστερά στο στήθος!
Μια καρφίτσα Αγάπης, που το Φωτεινό αστέρι της, χάρισε Φως απλόχερα στην έρημη την πόλη και έδωσε λάμψη και χαρά σε όλους τους σκυθρωπούς ανθρώπους!
Εκείνος ξάφνου χάθηκε...
Και η Αστερένια έχασε την μαγική καρφίτσα.
Τα πάντα γύρω ερήμωσαν και ολάκερη η πόλη σείστηκε, απ' το κρυσταλλένιο δάκρυ της...
Ξάφνου εμφανίστηκε ένας άγνωστος, με πλούσια γενειάδα και μάτια που έλαμπαν, έμοιαζαν σαν διάφανος καθρέφτης!
Της χάιδεψε τα ολόξανθα μαλλιά και της ψιθύρισε τόσο αχνά...
"Μην κλαις για μια ακατέργαστη καρφίτσα...
Το Φως με το αστέρι, ίσως ήταν το πιο πολύτιμο δώρο από Εκείνον τον Αοιδό...
Μα το Φως της το άντλησε από την σβησμένη φλόγα, που τρεμόπαιζε μέσα στην ίδια την ψυχή Σου!
Το Αστέρι τής ψυχής είναι το πιο φωτεινό αστέρι της Ζωής, που το Όνειρο δρομολογεί και πάντα γίνεται Λυχνάρι και για όλους γύρω σου, πού εκτιμούν το Φως, που τους χαρίζεις...."
Και έτσι ξάφνου όλα φώτισαν και το Αστέρι της καρδιάς της ανέβηκε ψηλά να φωτίσει, όλους εκείνους που απεγνωσμένα έψαχναν το Φως του.
Να δώσει πνοή σε ό, τι σκοτεινό, σε ό,τι λησμονημένο.
Γιατί η σπίθα τής καρδιάς της Ελπίδας, ποτέ δεν σβήνει!
Και έτσι έζησαν όλοι καλά και εμείς καλύτερα!
Φωτεινή Παπαδοπούλου
Comments