ΗΛΙΟΒΑΣΙΛΕΜΑ

Σωτηρούλα Χατζηκωνσταντή-Τζιαμπουρή

Μόνη...

καθόταν χάμω, γυμνή...

με άδεια κενά χέρια,

να αποχαιρετά

το ηλιοβασίλεμα.

Μετρούσε τα λεπτά

μέχρι ο ήλιος με τα λιγοστά κόκκινα χρώματα του φύγει.

Μετρούσε την άμμο

που έπεφτε στα πόδια της,

πριν πνιγεί στους ψιθύρους των κυμάτων.

Μετρούσε τις σκιές

που έσβηναν και χάνονταν στα γαλάζια νερά.

Ακίνητη...

κοιτάζει από ψηλά,

ψίθυροι από παντού,

χωρίς λέξεις.

Μαδούσε τη ψυχή της

για ένα ηλιοβασίλεμα

κεντώντας ανάσες... αστέρια...

Σωτηρούλα Χατζηκωνσταντή-Τζιαμπουρή