"Εχει ο καιρός γυρίσματα"

Πολλή βία βρε αδελφέ!

Μας έζωσαν οι πόλεμοι ολοτρίγυρα, μας έζωσαν και οι ανάγκες και ο κόσμος αποτρελάθηκε εντελώς και έβγαλε το νταή από μέσα του. Εσχάτως ξεσάλωσαν και τα ντουλάπια και άρχισαν τις επιθέσεις στις γυναίκες και πού σε πονεί,

και πού σε σφάζει!!!!

Άκου ντουλάπια!!!!

Προφάσεις εν αμαρτίαις.

Συνειρμικά μου έρχονται στο νου οι παλιές εποχές, τότε, που όλα ήταν σύννομα και χειροποίητα..

Να φας χειροποίητη κατραπακιά από τη μάνα μου και να δεις τον ουρανό με όλα του τα άστρα μέρα μεσημέρι...

Έτρεχες έντρομος να ξεφύγεις, αλλά δεν είχες σωτηρία, γιατί κατά πόδας σε ακολουθούσε η ιπτάμενη παντόφλα ή ιπτάμενη μαγκούρα του παππού και ό,τι άλλο έβρισκε μπροστά της.

Αυτά εκ του μακρόθεν, γιατί εκ του σύνεγγυς επιστράτευε το μάλλιο τράβηγμα μέχρι να της μείνει η κουρούπα στο χέρι, τσιμπιές βιτσιές..

και όλη εκείνη την ωραία... ποικιλία.

Και το χειρότερο ούτε να αντιδράσουμε τολμούσαμε ούτε να διαμαρτυρηθούμε και μας έμεινε απωθημένο..

Τόσο απωθημένο ,που έτσι μου 'ρχεται να πάρω επειγόντως το χαμόγελο του παιδιού και να καταγγείλω τη μάνα μου για την παιδαγωγική τακτική της και ας έχει δέκα χρόνια πεθαμένη.

Αχάραγα άρχιζε τις στρατιωτικές εντολές να της φτουρήσει η μέρα....

Άντε,σηκωθείτε μεσημέριασε το βουλιάξατε το στρώμα..

Το μόνο,που ήθελα ήταν, να κουκούλα,να κοιμηθώ και ας

πεθάνω..

Αλλά πού τέτοια τύχη!!

Σήκω όρνιο, που ξεράθηκες, έτσι που το πας, θα πεθάνεις στην ψάθα σαν την ακαμάτρα κόρη... Από τότε μου έμεινε κουσούρι να ξυπνάω αχάραγα λες και ο ύπνος είναι θανάσιμο αμάρτημα.

Μην αναρωτιέστε λοιπόν, γιατί δεν πήρα μπόι, ο ύπνος θρέφει το παιδί λέει ο λαός ,αλλά εμείς με τέτοιες ολονυχτίες ιδιαίτερα στα καπνά, δοξάζω το θεό, που δεν

μείναμε εντελώς νάνοι..

Απωθημένο και αυτό.. που έτσι μου 'ρχεται να πάρω τους δρόμους να μπουκάρω στον Άδη και να πληροφορήσω χαιρέκακα τη μάνα μου,ότι η ακαμάτρα κόρη ,που μου ρήμαξε τα σωθικά, αφού χόρτασε ύπνο και βούλιαξε τον καναπέ στο καθησιό.. δήλωσε στον οπεκεπε το μισό Αιγαίο χορτολιβαδικά, και τώρα λιάζεται σε αριστοκρατική ξαπλώστρα τη Μύκονο και ελέγχει το κοπάδι της, που βόσκει αμέριμνο στα κύματα..

Κάτι ξέρει ο λαός, που λέει, ότι του τεμπέλη είναι διπλό το καρβέλι, αλλά η μάνα μου αυτό μονίμως το αποσιωπούσε...

Ενώ εμείς με τις διδαχές και τις παραινέσεις της για τον ίσιο δρόμο ,καταντήσαμε γραμματιζούμενοι με το σταυρό στο χέρι και την τσέπη άδεια...

Παρεμπιπτόντως όλοι οι λάτρεις του μακρινού παρελθόντος, θα θυμάστε την έφεση ,που είχαν οι μανάδες μας στη ζωολογία και πως συνόδευαν το ξυλοφόρτωμα με όλα τα αντίστοιχα επίθετα..

Βόδι ,μοσχάρι, γουρούνι, μουλάρι ξεκαπίστρωτο γαϊδούρι ξεσαμάρωτο..

κι άλλα απείρου κάλλους, και όταν ξέμειναν από θηλαστικά μεταπηδούσαν στην ορνιθολογία.

Όρνιο, μπούφο, κουρούνα καρακάξα μαύροκαλιακούδα, και όλα τα σχετικά και για να πω την αλήθεια όλα τούτα τα πετούμενα μας ήταν εντελώς άγνωστα...μόνο από γαρδέλια τσόνια χελιδόνια και περιστέρια σκαμπάζαμε οπότε όλα τούτα φάνταζαν στο παιδικό μυαλό μας σαν φτερωτά τέρατα.

Στην πορεία φυσικά οι μανάδες μας άλλαζαν κλίμακα κατηγορία και επίπεδο σαν από το lower στο proficiency..

Και έπιαναν το κόπανε, τούβλο ,ντουβάρι λέρα,διάολε μεταμορφωμένε, και ανάλογα με το παρουσιαστικό του καθενός μας ακολουθούσε ένας αντίστοιχος λεκτικός θησαυρός, με τον όρο παρατσούκλια, που τα σέρνουμε μέχρι το θάνατό μας!!!! Κανιά, ψηλέα ,αυτιά, κωφάλογο ,στραβούλιακα, κοντοπίθαρο, μπασμένο, που δυστυχώς ούτε να αντιδράσουμε μας έπαιρνε, ούτε η επιστήμη είχε προχωρήσει τόσο πολύ,που να απαλλαγούμε με το νυστέρι από αυτιά, μύτες και στραβοκάνια, και να έρθουμε στα ίσα μας.

Ειλικρινά αναρωτιέμαι, αν η μάνα μου συνεπικουρούσε το έργο του δασκάλου, ή αν εκείνος συναγωνιζόταν τη μάνα μου σε βουρδουλιές και επίθετα..

Τούβλο το προσφιλές του!

Αχ και να σε είχα μπροστά μου δάσκαλε, να έβγαζα το άχτι μου και να σε πληροφορήσω, ότι εκείνο το τούβλο ο συμμαθητής μου,ο Μπάμπης,που από την αλφαβήτα έμαθε τα μισά γράμματα και ακόμα κάνει προσθαφαίρεση με τα δάχτυλα του χεριού, σήμερα είναι επιχειρηματίας μεγάλος και τρανός με γραμματέα και λογιστή για τη λάντζα....

Έχει ο καιρός γύρισματα και τα φέρνει όλα τούμπα. Τώρα οι μανάδες μας και ο δάσκαλος αναπαύονται στον άλλο κόσμο με παραμάσχαλα τα κατάστιχα παιδαγωγικής τους , ενώ εμείς σακατεμένοι από ένα κόσμο σκληρό για τις παιδικές μας πλάτες, καταδικάζουμε τη βία σε όλες της τις μορφές ,για να ξαναβρεί τούτος ο κόσμος την παιδικότητα και το ξέγνοιαστο χαμόγελό του!!!

Λιάνα Πουρνάρα