ΕΡΩΤΙΚΟΝ

Ξαγρύπνησα μες στη σιωπή σου

μα τώρ'αναγεννιέμαι με το στεντόρειο κάλεσμά σου..

Και φρύγεται το λυκαυγές

στου ίμερου το καύμα

Μελίρρυτη η μαγεία μιας στιγμής

στο ειλητάριο των ονείρων

Στο διάσελο πυκνού δρυμώνα

εξιλεώνονται οι χρησμοί

για τη θνητή ψυχή που πόθησε ο Έρως

Έτις κι η δική μου μοίρα πορεύεται

μες στη σαγήνη των περιπτύξεων

των μοιραίων κορμιών μας

Και στη τρυφή της ηδονής

η μεταρσίωση τής ψυχής

τη θέωση προσεγγίζει

Ακόμα και οι Ερινύες σαστίζουν

σαν θωρήσουν τον Παράδεισο

στην πύλη τής ειρκτής των Ταρτάρων!

ΑNASTASIA NEROLI