Ερωτιάδα όπως Θηλυκός Έρωτας
του Αθανάσιου Νασιόπουλου
Στα μονοπάτια του σύμπαντος σε αναζήτησα, /
ανάσανα στοχασμών αιώνες, μέτρησα άστρα να σε σμίξω. /
Ταίρι σε αναζήτησα με τον ήλιο τον Υπερίωνα, /
μας φαντάστηκα δίπλα στη Σελήνη και τον Ενδυμίωνα. //
Σε ονειρεύτηκα στου λογισμού το σύμπαν Αμαδρυάδα, /
κάστρα αλαβάστρινα σμίλεψα για σένα, /
σε ονόμασα Νύμφη, Αμαζόνα, Γοργόνα, Νηρηίδα και Θεά, /
στους στίχους μου σε ζωγράφισα Αφροδίτη και Μούσα. //
Δρόμος ονείρων του βλέμματος το σελάγισμα, /
στου ορίζοντα τα μπαλκόνια χάραξες το χάρτη μου, /
πόθος, χρησμός και μαζί σου μυθικό της ζωής το ταξίδι, /
σε ερωτεύτηκα, σε ονόμασα Ερωτιάδα. //
Σμίξαμε και αγχίθεο νιώσαμε το μωσαϊκό της οικουμένης, /
οι ανάσες μας του αυλού και της άρπας πήραν την ηχώ, /
αθώα η σιωπή της κάθε νύχτας ανέβρυζε νέκταρ, /
αμβροσία το φιλί που μου χάρισες και το παιχνίδισμα θεϊκό. //
Πηγή και δροσιά της Αγανίππης το άγγιγμά σου, /
εκστασιασμός και αιθέρας αισθήσεων ασύνορων, /
αβλέμονας ωκεανός μιας θηλυκής ολόγυμνης σαγήνης, /
όλα στρατευμένα σε άμωμους ουράνιους όρκους. //
Κήπος της Εδέμ η φλογισμένη αγκαλιά, /
ιέρεια εσύ, προσκυνητής εγώ, λόγια δοξαστικά στον έρωτα. /
Οι λέξεις ερωτοκάλεσμα στης ψυχής τα βάθη, /
της καρδιάς οι κτύποι γιαλού και κύματος στιχομυθία αέναη. //
Εωθινό αμοιβαίο σκηνικό το λαγγεμένο βλέμμα, /
ένα παράθυρο στους ουρανόδρομους το αμάλαγο φιλί, /
Ερωτιάδα, πρώτη και στερνή βιοτής ηδύφθογγη αράδα, /
Ερωτιάδα, όπως αγάπη, καρδιά, ηδονή, τέρψη, ανάβρα και ζωή. //
Αύρα και γλεύκος λουσμένα τα χέρια μου, /
φεγγίζεις ολόκληρη στο κάθε τους άγγιγμα. /
Ερωτιάδα χρώμα, άρωμα και μέλι γεμάτα τα χείλη σου, /
ρίγος υπερφυσικό το κάθε τους φίλημα. //
Όλγα Τρυφωνίδου Ζώγλη :
Έρωτα μαίανδρε, εύδιος ελίσσεσαι,
σε ουρανοδρόμια βιγλίζεις.
Αντρόχι της ασημόχυτης Σελάνας
στη θωριά της λιώνεις σαν σταλακτίτης.
Η πεθυμιά υγρή,
αμάλαγο φιλί,
να σε πίνω στα χείλη μου.
Στο θώρι μου, δυο φλόγες βέλη,
τα ουρανικά σου μάτια,
με σεργιανούν,
πυξίδα στα Σύμπαντα.
Κι εσύ,
βουτηχτής
στο βυθό της καρδιάς μου,
τρεμουλιαστή αντάρα.
Να λικνίζομαι
στο φλογισμένο κύμα,
σε βάθη αδιόρατα,
στα ανομολόγητα, αβυσσαλέα πάθη.
Μαίανδρε γλυκοέρωτα.
Μαίανδρε πικροέρωτα.
Πλέκω τους στίχους,
να γνέθω το όνειρο.
Ν´αγγίζω μόνο εσένα,
φωταστέρι της γλυκαυγής.
Να σε ασπαστώ σαν την Ερατώ,
να βλασταίνουν με πλήθια θάμπη
τ´άνθια των ονείρων.
Αθανάσιος Νασιόπουλος
Όλγα Τρυφωνίδου Ζώγλη 🌹
Comments