Ξεχασμένος επισκέπτης στο
παρελθόν βαδίζω.
Χαρά και λύπη μία πάλη για επιβίωση.
Κανείς νικητής.
Επικρατεί χαρμολύπη,το συναίσθημα της νοσταλγίας με πλημμυρίζει.
Ακούω γέλια και χαρές.
Τυφλή οφθαλμαπάτη στο πλευρό μου.
Τα ζιζάνια εξαφανίζονται απ' τις γλάστρες.
Άνθη τριανταφυλλιάς στολίζουν τα πλατιά μουντισμένα σκαλοπάτια.
Δεκατέσσερα όπως τότε.
Η παλιά ξύλινη πόρτα ανοίγει.
Καλωσόρισμα βασιλικό,δίχως υπόκλιση.
Παππού, γιαγιά ήρθα...
Φιλόξενο σπίτι παρά την φτωχική μορφή του.
Αντίκες αγέρωχες στον χρόνο αντικρίζω.
Λευκά κεντητά πετσετάκια στολίζουν την κορμοστασιά τους.
Προικιά της εποχής.
Στους λευκούς τοίχους δεσπόζουν οι κορνίζες των προγόνων μου.
Δεν θυμάμαι ούτε τα ονόματα τους.
Η αδιαφορία της νεότητας.
Άγνωστο το χάδι τους, το δικό σας γνώρισα μόνο.
Η σόμπα αναμένει όπως πάντα...
Το τραπέζι στρωμένο.
Η κρεατόσουπα ζεστή όπως η θαλπωρή τους.
Πυρωμένο ψωμί με ρίγανη, λάδι και τυρί συνοδεύει την σούπα μου.
Έτσι μου άρεσε πάντα.
Το γλυκό της αρεσκείας μου
δεν έλειπε απ' το σπίτι.
Μου έχει σπάσει την μύτη η Πουλέντα της γιαγιάς.
Δίπλα απ το πιάτο πάντα μου άφηναν το χαρτζιλίκι μου για τις αγαπημένες μου λιχουδιές.
Η γιαγιά με ρωτάει πως ήταν
η μέρα μου.
Τα ίδια γιαγιά όπως τα ξέρεις σχολείο, διάβασμα.
Στον καναπέ του σαλονιού με περιμένει ο παππούς.
Πάντα μου άρεσαν οι ιστορίες του, βιωματικές απ την ζωή του.
Πέρασε δύσκολες καταστάσεις μέχρι και πολέμους γνώρισε.
Είχε πάντα έναν τρόπο να διακωμωδεί το τέλος
κάθε ιστορίας.
Ίσως το μεγάλο χαμόγελο
στο μικρό πρόσωπο μου
ήταν η αιτία.
Έλα παππού ήρθε η ώρα
για την ιστορία...
Όσο η ιστορία εξελισσόταν στα αυτιά μου, η γιαγιά έπλενε τα πιάτα.
Σιγοτραγουδούσε τραγούδια άλλης εποχής άγνωστη για μένα.
Σπουδαίοι άνθρωποι.
Ταιριαστοί όπως ο σεβασμός και η αγάπη.
Νιώθω την νηνεμία της ψυχής κοντά τους.
Το όχι πότε δεν το άκουσα.
Οι μόνοι που εκτιμούσαν τις σκανταλιές μου.
Η δουλειά μου έλεγαν είναι.
Η ιστορία του παππού τελείωσε...
Μαζί και η οφθαλμαπάτη.
Το χαμόγελο κόβεται στα δύο.
Μαύροι τοίχοι εμφανίζονται.
Έπιπλα διαλυμένα.
Ο παππούς και η γιαγιά λείπουν.
Με τρελαίνει αυτή η ησυχία.
Η καρδιά μου θέλει να σταματήσει να πάει κοντά τους.
Πρέπει να συνεχίσει να χτυπά.
Τα ζιζάνια επέστρεψαν πρέπει να φύγω...
コメント