ΕΝΟΧΕΣ ΣΙΩΠΕΣ

Τούτη η γη

εδώ που τα λέμε

στα παιδικά μου μάτια ανθοτόπι φάνταζε

όταν ξαπλώνοντας στα στάχυα

σιγόπινα τα δάκρυ τού ήλιου

και σφαλίζοντας τα βλέφαρα σε ρεμβασμούς

οδηγούσα τα άρμα τού νου.

Τα χρόνια στο διάβα τους

φανέρωσαν σε μεγέθυνση τις χίμαιρες

με ένα μέλλον ερεβώδες

να διαγράφεται πάνω από ένοχες σιωπές

ενώ ο "από μηχανής θεός" τής πατρίδας μου

μάταια ψάχνει να στοχεύσει

στην "αχίλλειο πτέρνα" τού "τέρατος"

σε μια σύγχρονη Βαβέλ

ηθελημένης παθογένειας.

Και εσύ θλιβερή ιντελιγκέντσια

ατενίζεις με απάθεια και θρασύτητα

το ναό τής Απτέρου Νίκης

εθελούσια ηττημένη.

Στέλλα Μιχαήλ Ζωγράφου