ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ

Ζωγραφίζω ένα καράβι

για να έρθει να σε πάρει

από του δράκου την σκοτεινή σπηλιά.

Θα καθίσω στο τιμόνι

το φεγγάρι θα μας ζώνει

και τα σύννεφα θα τρέχουνε μακριά.

Ζωγραφίζω έναν ήλιο

που να μοιάζει με ένα μήλο

και στα μάτια σου να καίει μια φωτιά.

Θα ρωτήσεις πως με λένε

που πηγαίνουν όλοι οι δρόμοι

έχει τέλος του κόσμου αυτή η σκουριά;

Ζωγραφίζω ένα τραίνο

που στις ράγες του ιδρωμένα

κάθονται και πίνουν δυο παιδιά.

Θα γελάς και θα καπνίζεις

με μια μπύρα να αφρίζει

και οι δαίμονες θα κρύβονται μακριά.

Ζωγραφίζω ένα αστέρι

πριν να 'ρθει το μεσημέρι

να το παίρνεις την νύχτα αγκαλιά...

Λόγια και ζωγραφιά μου : Κώστας Κούκας