Μαζί από μικρά παιδιά είχαν κοινά όνειρα, όνειρα ελεύθερα, γεμάτα γνώση!
Φίλοι από το νηπιαγωγείο μέχρι το Λύκειο.
Στο Λύκειο κατάλαβαν πως ένιωθαν κάτι περισσότερο ο ένας για τον άλλο.
Μαζί στην αγάπη, μαζί στο σχολείο, μαζί σε όλα!
Στις Γενικές Εισιτήριες Εξετάσεις για την εισαγωγή τους στο πανεπιστήμιο ήξεραν ότι στόχευαν ψηλά.
Ήταν όμως αγωνιστές και θα τα κατάφερναν.
Μελετούσαν μαζί, έτρωγαν μαζί, ανέπνεαν τον ίδιο αέρα ο ένας με τον άλλο.
Όταν πήραν τα αποτελέσματα των εξετάσεων δάκρυσαν από χαρά!
Πέρασαν μαζί στην Σχολή Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Φυσικών Επιστημών.
Οι γονείς τους περήφανοι για όσα κατάφεραν παρόλες τις επιφυλάξεις που είχαν εκείνη την εποχή. Άνθρωποι μορφωμένοι οι γονείς, ονειρεύονταν τα παιδιά τους να μορφωθούν, να σπουδάσουν, αλλά πάλευαν και για να γίνουν καλοί άνθρωποι.
Αυτή η δίψα για ζωή τους οδήγησε εκείνη την ημέρα έξω από την πύλη του Πολυτεχνείου.
Πάλευαν για τα δικαιώματά τους, ενάντια στην καταπίεση, ενάντια στη Χούντα.
Μαζί στον αγώνα για ελευθερία, ισότητα και τα ανθρώπινα δικαιώματα!
Όνειρα βαμμένα με αίμα. Όπως το αίμα που έγραψε στο πάτωμα ΖΗΤΩ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.
Το αίμα της κοπέλας του, που έβαψε κατάμαυρα τα όνειρα τους και τα έθαψε για πάντα μαζί με την γκρεμισμένη πύλη που παρέσυραν τα τανκς μαζί με το νεανικό της κορμί.
Τέτοια μέρα, 17 Νοεμβρίου, πάντα θα αντηχεί στα αυτιά του η φράση: "Εδώ Πολυτεχνείο", όπως πρωτακούστηκε από τον ομώνυμο ραδιοσταθμό κι έμεινε στην ιστορία.
Comentarios