ΕΓΩ ΚΑΙ ΤΟ 🏫 ΣΧΟΛΕΙΟ

Το πρώτο άγχος που συνάντησα ποτέ μου,

μα και συνάμα ενθουσιώδεις οι στιγμές μου.

Τάξεις που πέρασαν στου χρόνου μου την τσάντα.

Παλιό κουδούνισμα που ηχεί σαν μια μπαλάντα.

Αχ να γυρνούσα πάλι πίσω στα θρανία!

Σχολείο ο πρόλογος σε τούτη κοινωνία.

Δίνει κατεύθυνση οράματος ελπίδα.

Λες να μπορέσω να κρατήσω την ασπίδα;

Υποχρεώσεις που μαθαίνει η γενιά μου.

Είναι η έναρξη να ανοίξουν τα φτερά μου...

Θα βρω αξίες που προσφέρουν στη ζωή μου.

Ομαδικότητα αγάπη στην ψυχή μου.

Φιλίες χτίζονται, πολλά κοινά σημεία

πλάθουμε όλοι μας μια βόλτα,μια αλητεία.

Μία εξέλιξη που αξίζει να την ζήσω!

Στιγμές εκμάθησης στα μάτια θα αντικρίσω.

Μα να θυμάστε σαν βουνό θα σας φανεί,

αλλά για αντάλλαγμα θα είμαστε σοφοί!!

Χρήστος Παναγιωτόπουλος