
Είχε κάτι χρόνια να κοινωνήσει.
Η ψυχή του,του έλεγε ναι, αλλά η καρδιά του,αγαπούσε την καλοπέραση,δεν έκανε πίσω σε καμιά περίπτωση.
Αποφάσισε όπως ήταν ανήστευτος,να πάει μέσα στο Δωδεκαήμερο να κοινωνήσει.
Ρώτησε και έμαθε ότι μπορεί,όλοι μπορούν.
Σηκώθηκε την προπαραμονή των Φώτων και πήγε.
Δεν κοινώνησε όμως, γιατί σκέψεις διάφορες τον κατέλαβαν.
Ρώτησε τον Χριστό:Κύριε,δεν είμαι ασθενής,ούτε οδοιπόρος,είμαι λαίμαργος,τι μου λες;
Απόκριση δεν έλαβε αλλά θάρρεψεότι τον κοίταξε αυστηρά.
Εκείνη τη στιγμή ο ιερέας έβγαλε τη Θεία Κοινωνία και πολλοί πλησίασαν να μεταλάβουν,"μετά φόβου Θεού".Εκείνος,έκανε να πάει και πάλι, οι τύψεις του, τον απέτρεψαν.
Την ώρα που ο ιερέας σκέπαζε το Άγιο Δισκοπότηρο και επέστρεφε στην Αγία Τράπεζα "ένιωσα σαν να έχανα το πλοίο"μου είπε.
Αυτό που μου λες είναι αλήθεια...
Πόσοι άραγε ,που δεν ξέρουν τι θα πει εγκράτεια,το αισθάνονται!
Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά
Comments