ΔΥΟ ΠΟΙΗΜΑΤΑ:ΦΤΕΡΑ - ΓΥΝΑΙΚΑ 🌹ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ🌹

Αφροδίτη Διαμαντοπούλου

Δεν έμαθε ποτέ να πετά

Κάτι προσπάθειες μόνο,

σκέτη αποτυχία

Έζησε κολλημένη στη γη

να παιδεύεται με τις ανάγκες όλων

Γυναίκα, κόρη, σύζυγος, μητέρα, φίλη

Μόνο παράπονα άκουγε

Κάποτε δοκίμαζε ν΄ ανοίξει τα φτερά

να δει αφ’ υψηλού τη ματαιότητα

Έβρισκε τα φτερά ψαλιδισμένα

Κι έκλαιγε

Κι έψαχνε ρετάλια να τα μπαλώσει

Μα ύπουλος ο χρόνος τής τα έκρυβε

Του άρεσε να γελά μαζί της

Γυναίκα 🌹

Γεννήθηκες από το πλευρό του Αδάμ

κι έκτοτε επωμίστηκες το στίγμα της ευθύνης

Έγινες Ιφιγένεια, Αντιγόνη

Ηρωίδα τραγωδίας

Πρόσφερες το κορμί σου στο βωμό,

θυσία στον ούριο άνεμο μιας ουτοπίας

Όρθωσες ανάστημα στους Κρέοντες

υπηρετώντας ληξιπρόθεσμα χρέη

Κι απόμεινες πουκάμισο αδειανό

Σύμβολο αιώνιας αυταπάτης

Αφροδίτη Διαμαντοπούλου 🌹