Δουλειά...

Παρατήρησε αν θες αυτόν τον άνθρωπο.

Κανείς δεν τον προσέχει, πολύ παράξενο!

Δεν τον ξέρω, όμως τον έχω παρακολουθήσει.

Μέρες τον βλέπω και έχω απορήσει.

Είναι έξω στον δρόμο, από πολύ νωρίς.

Δουλεύει συνεχώς όσο άλλος κανείς.

Μαζεύει τα σκουπίδια ενώ χαμογελά!

Σαν να του αρέσει αυτό που κάνει και άλλα δεν ζητά.

Λοιπόν, ξέρεις τι λέω, να πάω και να του μιλήσω.

Θα μου πεις, δεν τον ξέρεις, ευκαιρία όμως να τον γνωρίσω.

Μου κάνει εντύπωση αυτό το φερσιμό του.

Έχει λόγους να είναι κουρασμένος, όμως δεν λείπει το χαμόγελο του.

Ήρθα, πήγα και τον βρήκα του έπιασα κουβέντα.

Είχα λόγο να τον θαυμάζω, κάναμε για λόγο παρέα.

Ξέρεις τι μου είπε; Ότι έχει σπουδάσει και έχει δύο πτυχία.

Δουλεύει όμως εδώ, γιατί δεν του δόθηκε καμία ευκαιρία.

Δεν του την έδωσαν οι άνθρωποι που μπορούσαν.

Κοίτα πως τους νίκησε, τα λόγια του, τα λόγια τους σκορπούσαν.

Για λίγα χρόνια ακόμα θα συνεχίσει να είναι εδώ.

Από πολύ πρωί να μαζεύει στον χώρο εδώ.

Αργότερα θα φύγει, ψάχνει ενδιάμεσα για κάποια δουλειά.

Πάνω σε αυτό που σπούδασε και τόσο αγαπά.

Τα χρόνια πέρασαν και έπειτα από καιρό.

Στο ίδιο μέρος βρέθηκαν ξανά οι δύο φίλοι εδώ.

Τότε θυμήθηκαν τον άνθρωπο που ενώ είχε πτυχία, μάζευε σκουπίδια.

Κοίταξαν δεν τον βρήκαν, ούτε η γειτονιά εκεί ήταν τόσο ίδια.

Μετά από καιρό έμαθαν νεότερα για εκείνον τον άνθρωπο που δεν ξέραν το όνομα του.

Είχε γίνει καθηγητής σε σχολείο του εξωτερικού και εκπλήρωσε όλα τα όνειρα του.

Για σκέψου! Τόσο καλά που καθάριζε, τους δρόμους και τα στενά.

Πόσο καλά θα διδάσκει αυτό που σπούδασε, αφού ότι κάνει το τιμά.

Δεν υπήρχε περίπτωση, ο άνθρωπος αυτός να μην τα καταφέρει.

Μαχητής ο ίδιος, την νίκη στον εαυτό του, ο ίδιος φέρνει.

Μάνος Καραβασίλης Θεατρικός συγγραφέας 🌹