
Ένα φεγγάρι ολόγιομο ήταν η ύπαρξη μου
Μία νύχτα ολόφωτη η περιδιάβαση μου
Μα έφυγες μια χαραυγή
κλέφτης ονείρων και ζωής
Μου πήρες όλα τα κλειδιά
σαπίζω μες την παγωνιά
Κάτω απ' την πανσέληνο μιλούσες για ταξίδια
χάιδευες τα χέρια μου και μου γράφες τραγούδια
Ήσουν το φως τ ολόγιομου του φεγγαριού της νιότης
Ήσουν το κάστρο της καρδιάς δικός μου Δον Κιχώτης
Comentarios