Γυναίκα θνητή, παιχνίδι στα χέρια του χρόνου, που όμως αθάνατη γίνεσαι, θεά νιώθεις κάποιες στιγμές σαν στης ηδονής τη δίνη αφήνεσαι.
Γέρνεις το σώμα απαλά να ξαποστάσεις για λίγο απ’ το χείμαρρο που ξέσπασε μέσα σου.
Τα χέρια απλωμένα, έτοιμα να αγκαλιάσουν τα ουράνια, ακολουθώντας το απαλό πέταγμα των χρυσών φτερών σου.
Η λεπτή σου μέση λυγισμένη, προσδίδει στο γλυπτό θηλυκότητα και τα μαλλιά σου, χείμαρρος άλλοτε, πάγωσαν στου χρόνου το πέρασμα. Δυό χρυσά φτερά βγάζεις στους ώμους και στα ουράνια ψηλά πετάς, να αγναντέψεις απ’ του ουρανού το απέραντο γαλάζιο, τον κόσμο ετούτο που σε γέννησε.
Είναι οι στιγμές εκείνες που η αγάπη ξεχειλίζει απ’ το σώμα και την ψυχή σου και στάζει ευτυχία το είναι σου όλο.
Είναι οι στιγμές εκείνες που η ύπαρξη σου παίρνει φως, χρώμα, και φωνή και σου θυμίζει πως σε μία άλλη διάσταση μπορείς να φτάσεις… εκεί που η ψυχή σε πάει…
Έλενα Λιάτου ♥️
Commenti