ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ

Θ' άρχιζα παιδί μου πρώτα με μια συγγνώμη που θ' ακουγόταν φτηνή.

Θα συνέχιζα με μια εξήγηση, ότι στη θέση που είσαι εσύ, βρέθηκα κι εγώ απ' τα γεννοφάσκια μου, με τον πέλεκυ της απειλής του αφανισμού του κόσμου.

Θα πασπάλιζα με χρυσόσκονη όλες τις σταθερές αξίες που αξίζει τον κόπο να ζει κανείς σ' αυτό τον πλανήτη.

Θα τόνιζα τις δράσεις που μπορείς να κάνεις.

Να μείνεις Άνθρωπος, με σημαία σου την Αλήθεια, την Αγάπη.

Ακόμα - ακόμα θα σε συμβούλευα να σταθείς στο ύψος σου, απέναντι στην κακία και το άμμετρο Εγώ των γύρω σου.

Θα σ' έλουζα με δάκρυα πικρά και ολάνθιστες αγκαλιές.

Μα τώρα που καταλαγιάζει ο πόνος, συλλογίζομαι.

Τίποτε από τα παραπάνω δεν θα κάνω.

Μόνο θα σε κοιτούσα βαθιά στα απορημένα μάτια σου και θα σου ψιθύριζα..

''Λυπάμαι. Εμείς αποτύχαμε.

Αν έχεις το κουράγιο, συνέχισε..

Η Ζωή, έτσι όπως την γευτήκαμε, δεν θα' ναι ποτέ η ίδια.''

Στέλλα Σωτήρκου 🌹