ΓΚΕΙΣΑ

Σαν άνθος κερασιάς η ομορφιά της.

Χορεύει μέσα στης νύχτας τη σιγή.

Σαν κύμα πάνω σε μετάξι απαλό

χάνεται η σκιά της το πρωί.

Χείλη βαμμένα στης φωτιάς το κόκκινο.

Μάτια γεμάτα από φεγγάρι.

Μιλάνε με αινίγματα σιωπής.

Καθρέφτισμα ψυχής μυστήριας.

Ο αέρας φτερουγίζει στο κιμονό

κι η βεντάλια ψιθυρίζει

μνήμες και υποσχέσεις

που ξύπνησαν σε άδειο στρώμα.

Το άρωμά της τυλίγει θαυμασμό.

Σαν ένα όνειρο αιθέριας ύπαρξης

κρυμμένης στο λευκό.

Δίχως όνομα και άγνωστη ιστορία.

Ιωάννα Σταθοπούλου 🌹