Γιώργος Καστρουνής

ΣΤΑΓΟΝΕΣ

Βγαίνει απ’ το μπάνιο, γυμνή, βρεγμένη. Το κορμί της, το πρόσωπό της, γεμάτα σταγόνες νερό. Αυτός τη φιλάει, την αγκαλιάζει. Πού να φανταστεί ότι κάποιες σταγόνες στο πρόσωπό της είναι δάκρυα…Γιώργος Καστρουνής, Εκτός Ορίων, Εκδόσεις 24γράμματα

ΚΙΜΩΛΙΑ

Και τώρα; Τώρα που χαμήλωσες; Χαμήλωσα το κεφάλι να δω, να σε βρω—έσπασες, μίκρυνες σαν κιμωλία. Σκύβω, μαζεύω κομμάτι λερωμένης κιμωλίας. Κρατώ το μικρό σου κεφαλάκι με τα δάχτυλα—σαν πένσες—προσεκτικά, να μη σπάσεις περισσότερο και διαλυθείς και μου πέσεις και σε χάσω. Ακόμα είσαι πολύτιμη, ακόμα σε θέλω, γιατί θέλω να γράψω, να γράψω ωσότου σωθείς, ωσότου λιώσεις, ωσότου η έμπνευση γίνει σκόνη. Γιώργος Καστρουνής, Η Άλλη Πλευρά, Εκδόσεις 24γράμματα