Για το καλό μου

Εκεί που στέκεις ανυπόμονος

στο τραπέζι του χρόνου και είσαι έτοιμος να γευτείς τους καρπούς της αγάπης, που με τόσο κόπο και θυσίες δημιούργησες και φρόντιζες όλα αυτά τα χρόνια, έρχεται μια μποφοριασμένη στιγμή και καταστρέφει στο πέρασμά της, την αγάπη.

Ένα δημιούργημα αφήνοντας σου μόνο την ανάμνηση του σπόρου

που φύτεψες μαζί της.

Τότε έρχονται κάποιες λέξεις να σου πουν "Για το καλό σου".

Ποιο καλό αποφάσισε πως ο άνθρωπος της ζωής μου δεν κάνει πλέον για μένα;

Ποιο καλό αποφάσισε ο άνθρωπός μου να μου φερθεί τόσο σκάρτα όπως δεν μου έχει φερθεί κανένας;

Χρόνια τώρα όλοι βλέπουν το καλό μου,εγώ πάλι βλέπω την ζωή μου να περνά σαν ασπρόμαυρη ταινία μπροστά μου.

Βλέπω το δάκρυ να κυλά σαν τις σταγόνες της βροχής μπροστά στα μάτια μου.

Για το καλό μου να γυρνώ σε ένα απέραντο κενό που πίσω άφησες.

Βλέπω να πνίγονται οι στιγμές σε ένα ποτήρι αδειανό μέσα στα χέρια μου, κομμάτια ματωμένα γυαλιού και αυτά για το καλό μου.

Μέσα στη μέθη τριγυρνάς, ένα χαμόγελο σκορπάς, οφθαλμαπάτη γίνεσαι.

Βλέπω τα φύλλα από τα δέντρα να πέφτουν σαν τα καλοκαίρια που μου χάρισες, μια αλησμόνητη εποχή έγινε μια μικρή ευχή μες τα

σκοτάδια μου.

Βαραίνουν όλα τα "γιατί" σαν τον χιονιά που ακολουθεί τα βήματά μου, κι αυτός ο ήλιος όνειρο απατηλό στα μαύρα σύννεφά μου.

Αχ μοναξιά μου! Καλώς ήρθες.

Για το καλό μου κάθεσαι και εσύ στην ράχη της καρδιάς μου, βολεύτηκες κι ας είναι βαρύ το χάδι σου, σε προτιμώ από αγάπες που μου έκαναν κακό!

Ήταν, λέει, για το καλό μου!