Τριανταφυλλιά μου όμορφη
καμάρι... της αυλής μου
σε ποτίζω .. σε φροντίζω ..
είσαι όλη η ζωή μου .
Γεμίζουν τριαντάφυλλα
μπουμπούκια τα κλωνιά σου
σαν τη φωτιά "ναι κόκκινα
μεθάει η μυρουδιά σου . .
Κάθε φιλί μου που σου δίνω
μέσα από τη καρδιά μου...
ένα σου μπουμπούκι ανθεί
τριανταφυλλιά γλυκιά μου .
Πρωί το γλυκοχάραμα
αηδόνα έχει καθίσει
αναμεσίς στα ρόδα σου
να γλυκοκελαηδίσει....
Ο κόσμος όλος που περνά
στέκεται μπρος σου σε κοιτά
θαυμάζει τη τόση σου εμορφιά
και με απορία με ρωτά :
Τι τη ποτίζεις φίλε μου
Τη Τριανταφυλλένια ;
κι
έχει τα κλώνια δροσερά..
μπουμπούκια φορτωμένα;
Τη ποτίζω νύχτα -- μέρα
μ ' ένα χρυσοκάνατο
τα ριζά της ... τη καρδιά της..
με νεράκι αθάνατο ..
Είναι ο κρυφός μου ο σεβντάς
η Μοοσχοθυγατέρα μου
που σαν της δίνω ένα φιλί
ξαναγεννιέμαι στη ζωή.
Όποιος δεν ξέρει από σεβντά
να ρθεί να με ρωτήσει...
όποιος δεν νοιώσει το σεβντά
δεν ξέρει ν ' αγαπήσει !!!
Στην μνήμη του αγαπημένου μου
πατέρα που έφυγε 55 ετών .
( Έως μεγάλη τη μοναχοκόρη του (εμένα )
με φώναζε Μοσχοθυγατέρα μου.)
Yorumlar