Για την Κύπρο 51 χρόνια μετά

Πώς να μυρίσω άρωμα

μέσα στην σκοτεινή σαπίλα;

Πώς ν αντικρίσω ουρανό

μέσ' από σύννεφα που στάζουν;

Κι εσύ έν' άστρο που χάθηκε

αφήνοντας σημάδια από αίμα.

Κι εσύ ένα φως που έσβησε

και μπέρδεψε στο ψέμα.

Πήγα ν' αγγίξω θάλασσα

και έγινε αλμύρα, Πήγα ν'

ακούσω κύματα να σπάζουνε

στην άμμο, κι είδα δάκρυα να

τρέχουνε στο ρέμα.

Τόσα χρόνι' αλύτρωτα νησι

μου είσαι σφαγμένο. Πάνω σε

κόκκινο βωμό σφαδάζεις θυμωμένο.

Ένα τραγούδι ο πόθος μου

μια μελωδία η πεθυμιά μου

κι ασίγαστο σπαθί φυλάω

στην καρδιά μου.

Αντριάνα Περικλέους Ονουφρίου 🌹