Για ένα ποίημα ένα τραγούδι...

Τούτο το χάδι του βοριά

που μες στα βράχια τρέχει

πέρασε με ακούμπησε

και μου είπε πως αντέχεις ....

κάνεις ταξίδια μακρινά ονειρεμένα κι ήρθες εδώ στα απόκρημνα βουνά να βρεις εμένα.....

Γέλασα, γέλασα πολύ το γέλιο ακούστηκε μακριά κι αντήχησε

στα βράχια...

σα να ήταν θάλασσας βοή

ή θάλασσας ανάσα ..

μα ήμουν τόσο μακριά...

πάνω σε απάτητα βουνά

που ζήτησα να τα μερώσω

με ένα τραγούδι ονειρικό

να μαγευτούν.... με ένα μου ποίημα δροσερό σαν το νερό της κρύα βρύσης...

Πήρα ανάσα και πνοή και του βοριά το χάδι ...

ταξίδι φεύγω μακρινό να φτάσω ως τον ουρανό....

Δία πατέρα των θεών σε ευχαριστώ!!

Που ταπεινά πέρασα κάτω από την σκιά των χεριών σου που απλωμένα τα είχες για προστασία μας....

Νίκη Σιγάλα 🌹