Γιατί;

Γιατί;

πλατιά μου θάλασσα

θύμωσες και φουρτούνιασες;

Γιατί;

τα κύματά σου ύψωσες

ανήμερα θεριά;

Γιατί;

αλύπητα τα βράχια σου χτυπάς;

που στέκονται ασάλευτα βουβά

Γιατί;

τους γλάρους που στην αγκαλιά σου

με χάδια έλουζες... 

έδιωξε μακριά σου;

Γιατί;

Ολημερίς μουγκρίζεις σαν θεριό;

χωρίς ανασαιμό ;

Ποιος;

Την αρχοντιά σου ζήλεψε;

σε πόνεσε

κι έχεις τόσο θυμό ;

Για δες...

το δείλι που έρχεται

γλυκό παραδεισένιο...

στα χρυσοπόρφυρα ντυμένο...

σκυμένος πάνω του

λουφάζει ο βαρδάρης

τα χείλη του φιλά  και

μέλι το φιλί του στάζει

Έλα γλυκιά μου

γλύκανε τη ματιά σου 

άφησε την αγάπη σου 

λάβα απ 'την καρδιά σου

Το φεγγαράκι χάιδεψε

στη δροσερή αγκαλιά σου

ημέρεψε γαλήνεψε...

Βυθίσου μες το βλέμμα του

στ' ολόχρυσά του τ ' άστρα ..

να φωτιστούν με έρωτα .. 

οι πόθοι κι οι καημοί σου

μες στα σκοτάδια

ξέχειλη η αγάπη της ψυχής σου.